Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

….Πέντε λεπτών συζήτηση με το μέσο ψηφοφόρο!...

Το καλύτερο επιχείρημα κατά της δημοκρατίας είναι πέντε λεπτών συζήτηση με το μέσο ψηφοφόρο!
Ουίνστον Τσώρτσιλ

Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ αφορισμός του Ουίνστον Τσώρτσιλ ανταποκρίνεται πλήρως στον ορισμό που έδωσε για το χιούμορ ο Sid Caesar: «χιούμορ είναι η αλήθεια με λίγη διακόσμηση στο φινάλε»…Αν και ο βρετανός πολιτικός διατύπωσε τον πνευματώδη αστεϊσμό του για τη δημοκρατία, πολύ πριν η τηλεοπτική οθόνη καταστήσει καθημερινότητα την περίφημη «πέντε λεπτών συζήτηση με τον ψηφοφόρο», κανείς δεν αμφιβάλει για την αλήθεια που κρύβεται πίσω από το δηλητηριώδες σχόλιο του: πράγματι, αρκεί ένα πεντάλεπτο συζήτησης με τον μέσο ψηφοφόρο για να έχεις το καλύτερο επιχείρημα κατά της δημοκρατίας…
ΘΥΜΗΘΗΚΑ τη φράση του Τσώρτσιλ (καταγράφεται στο βιβλίο «Είπαν…» του Πάσχου Μανδραβέλη) τώρα που εντείνονται οι φωνές στη χώρα μας για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την χορήγηση ή όχι της ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες που ζουν δίπλα μας εδώ και χρόνια…Βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το γεγονός ότι την πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος πήρε κατά κύριο λόγο το τμήμα εκείνο της ελληνικής κοινωνίας που ουκ ολίγες φορές κατά το πρόσφατο παρελθόν αποθέωσε την περίοδο κατά την οποία δεν θεωρούσε απαραίτητο να γίνονται καν εκλογές (την «περίοδο της επταετίας», όπως κατ’ ευφημισμόν την αποκαλούν), αναρωτιέται κανείς αν πρέπει να χαίρεται για το ξαφνικό «άλμα» τους στο πεδίο της «άμεσης δημοκρατίας» ή να λυπάται που η απειλή της προσφυγής στις κάλπες, δείχνει να ενισχύει τη βεβαιότητά τους ότι ο μέσος ψηφοφόρος θα δικαιώσει τον αφορισμό του Τσώρτσιλ και θ’ αποδειχθεί το καλύτερο επιχείρημα κατά της δημοκρατίας!...
ΟΣΟΙ εναντιώνονται στη λογική ενός δημοψηφίσματος για το θέμα την νομιμοποίησης των μεταναστών δεν είναι κατ’ ανάγκην αρνητές της άμεσης δημοκρατίας. Απλώς γνωρίζουν καλά το πως λειτουργούμε οι έλληνες…Γι’ αυτό και αντί να καταφύγουν σε επιχειρήματα που θα τους εκθέτουν, προτιμούν να ανακαλούν στη μνήμη μας τον αντιδημοκρατικό τρόπο με τον οποίο ο μακαρίτης ο Κων. Καραμανλής μας έβαλε στην ΕΟΚ. Αν, λένε, ο τότε πρωθυπουργός αποδέχονταν την πρόκληση του Ανδρέα Παπανδρέου για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με τη βοήθεια και της Αριστεράς σήμερα θα τρέχαμε εμείς σαν τους Αλβανούς να ζητάμε ιθαγένεια στις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες θα είχαμε μεταναστεύσει!...
ΑΝ ΚΑΙ υπερβολικό το συμπέρασμα δεν απέχει από την πραγματικότητα: η Ελλάδα κέρδισε τόσα από την «βίαιη» ένταξη της στην ΕΟΚ που ελάχιστοι πλέον αμφισβητούν την ορθότητα της επιλογής Καραμανλή. Όχι στις «κρυφές» εξομολογήσεις τους, αλλά στην πράξη: ο λόγος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ έχει απαλείψει κάθε ίχνος αμφισβήτησης της ευρωπαικής πορείας της χώρας (δεν είναι υπερβολή να πει κανείς, ότι περισσότερος ευρωσκεπτικισμός υπάρχει στο τμήμα εκείνο της Ν.Δ. που αυτοαποκαλείται «λαϊκή δεξιά»), ενώ σημαντικότατες προσωπικότητες της μεταπολιτευτικής αριστεράς ομνύουν εδώ και χρόνια στο ευρωπαϊκό όραμα. Μόλις προχθές άλλωστε, η Μαρία Δαμανάκη, άλλοτε πρόεδρος του ΣΥΝ, προβεβλημένο στέλεχος του ΚΚΕ την περίοδο της αντιευρωπαϊκής του υστερίας («ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο») ανάλαβε τα καθήκοντα της Ευρωπαίας Επιτρόπου λάμποντας από χαρά!...Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πολιτικό πρόσωπο που τον Οκτώβριο αρνήθηκε τη θέση της υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη επικαλούμενη το αγωνιστικό της παρελθόν, όπερ σημαίνει ότι η υπηρέτηση του ευρωπαϊκού οράματος από μια υψηλή θέση ευθύνης δεν συγκρούεται πλέον με τις ευαισθησίες της…«Όποιος σκέφτεται στα πενήντα του όπως στα είκοσι του, έχει σπαταλήσει άδικα τριάντα χρόνια ζωής» είπε πριν από πολλά χρόνια ο Μωχάμετ Άλη…Σοφόν το σαφές: η σκέψη είναι δυναμική και μόνο στην Ελλάδα τα «αγύριστα κεφάλια» επιβραβεύονται για τη «συνέπεια» τους…
ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ λοιπόν η «στροφή» της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την απόφαση του Κων. Καραμανλή ν’ αγνοήσει το 1980 τη «δημοκρατική» πρόκληση του Ανδρέα Παπανδρέου για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος; Δύσκολο ν’ αποφανθεί κανείς…Γιατί, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα βάζουν τη διαδικασία πάνω από την ουσία, όχι από θεσμολαγνεία αλλά γιατί βλέπουν τις εξελίξεις να υπερβαίνουν τα «θέλω» τους…

2 σχόλια:

  1. Πολύς λόγος περί του να δοθεί τελικά Ελληνική Ιθαγένεια στους μετανάστες ή όχι. Πολλοί είναι αυτοί μάλιστα που κινδυνολογούν αναφέροντας τα δεινά που μπορεί να πάθουν οι Έλληνες αν τελικά δοθεί αυτή.
    Πάντως πιστεύω, για να δώσω την άποψή μου πως πρέπει αυτή να δοθεί, με κριτήρια όμως και όχι τελείως άκριτα. Υποψιάζομαι ότι η κυβέρνηση το κάνει για ψηφοθηρικούς λόγους και όχι για ουσιαστικούς.
    Το θέμα όμως είναι εδώ αν θα πρέπει να γίνει δημοψήφισμα;;;!!!
    Νομίζω πως αν και είναι μια διαδικασία δημοκρατική ώστε να φανεί το ¨θέλω¨ του λαού για κάτι που αφορά τους ξένους που φιλοξενεί στη χώρα του, φοβάμαι λοιπόν για την κρίση του Έλληνα. Πόσο ώριμοι είμαστε ως λαός για τέτοιου είδους ενέργειες; Και πόσο ψύχραιμοι επίσης;
    Δεν πιστεύω, δυστυχώς ή ευτυχώς, πως είμαστε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Λέω δυστυχώς για προφανείς λόγους και ευτυχώς για να συνταυτιστώ ίσως με όσους λένε: Αυτοί είμαστε ως λαός και σε όποιον αρέσουμε!
    Γιατί η ψήφος για οποιοδήποτε θέμα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Οι Έλληνες το ξέρουμε αυτό; Τότε γιατί κάθε τέσσερα χρόνια ψηφίζουμε ένα κόμμα που μετά το βρίζουμε ως να ξαναγίνουν εκλογές και αναθεματίζουμε τον εαυτό μας γι’ αυτό που έκανε;
    Γιατί ενεργούμε με το συναίσθημα και ακόμα αφήνουμε να μας καθοδηγούν χωρίς εμείς να έχουμε την ικανότητα να δούμε το συμφέρον μας. Ή οδηγούμαστε στις κάλπες από συμφέρον ατομικό χωρίς να έχουμε την ικανότητα να δούμε το συλλογικό που στην ουσία και μακροπρόθεσμα γίνεται ατομικό. Παιδική ανωριμότητα νομίζω πως είναι η στάση αυτή. Τα παιδιά έχουν αγαθές προθέσεις αλλά δεν πράττουν με σύνεση.
    Απ’ την άλλη έχουμε δοκιμάσει να συμμετέχουμε σε δημοψήφισμα παλιότερα. Τότε…για το θρήσκευμα στις ταυτότητες…Με τι κριτήρια ψήφισαν όσοι ψήφησαν τότε; Όσοι ήταν ΝΔ και ¨Χριστοδουλικοί¨ υπέρ όσοι με το Σημίτη κατά. Τόσο ώριμα!!!
    Νομίζω λοιπόν πως και σε τούτη την περίπτωση , για το αν θα πρέπει να δοθεί ιθαγένεια στους μετανάστες της χώρας μας, ο λαός μου θα ψηφήσει οδηγούμενος από τα κόμματα, φοβικά κατά των μεταναστών, μερικώς ή ολικώς άκριτα.
    Το θέμα μου είναι πως δεν έχω εμπιστοσύνη ούτε στην κυβέρνηση αν θα θέσει τα σωστά κριτήρια και με παράδειγμα τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς αυτό το ζήτημα ώστε να ωφεληθούν και οι μετανάστες της χώρας μας και να μην ζημιωθούν οι πολίτες της. Γιατί αν θελαν πραγματικά να βοηθήσουν και τους μεν και τους δε, γιατί δεν άρχιζαν απ’ τη χάραξη μιας σωστής μεταναστευτικής πολιτικής πρώτα και μετά να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα της χορήγησης ιθαγένειας;
    Τελικά μήπως συνολικά ως λαός είμαστε κουτοπόνηροι με τα δύο συνθετικά της λέξης ακριβώς να μας χαρακτηρίζουν;
    Φοβάμαι πως κάνουμε λάθη και μετά τα πληρώνουμε!!! Αλλά δεν αναλαμβάνουμε και τις ευθύνες μας.

    Ευχαριστώ και συγνώμη για την πολυλογία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή αρχή Ανδρέα.
    Σε ακούω απο το ραδιώφωνο.
    Τώρα θα σε διαβάζω και θα επικοινωνώ μαζί σου και με τους υπόλοιπους αναγνώστες εκθέτοντας απόψεις και σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.