Συνταξιούχοι εναντίον συνταξιούχων; Γιατί όχι…

ΣΤΗΝ πρώτη σελίδα της «Ελευθεροτυπίας» (της περασμένης Τρίτης) ο τίτλος ήταν «Τσεκούρι στις συντάξεις» κι ο υπότιτλος προετοίμαζε τους συνταξιούχους (έτσι, γενικώς) για τις περικοπές που έρχονται. Βλέποντας αυτόν τον τίτλο στην τηλεόραση (κατά τη διάρκεια των πρωινών εκπομπών που δείχνουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων) οι συνταξιούχοι κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η πενιχρή σύνταξη τους δεν θ’ αντέξει για πολύ στη «πρέσα» της οικονομικής κρίσης. Ασχέτως, αν το παράδειγμα που συμπλήρωνε τον πρωτοσέλιδο δραματικό τίτλο της εφημερίδας αφορούσε σύνταξη 1.470 ευρώ που με το «τσεκούρωμα» θα γίνει 1.148 ευρώ…
ΣΤΗΝ εσωτερική σελίδα της εφημερίδας όπου φιλοξενούνταν το σχετικό ρεπορτάζ, ο τίτλος γινόταν πιο ακριβής: «Πατητή» 300 ευρώ στις «καλές» συντάξεις. Και γινόταν από τον τίτλο κατανοητό, αυτό που δεν θα μπορούσε να διαπιστώσει ο τηλε – αναγνώστης (ο συνταξιούχος δηλαδή που είδε το πρωτοσέλιδο στην τελεόραση): ότι το «τσεκούρι» αυτού του μεγέθους αφορά μόνον τους συνταξιούχους με τις «καλές» συντάξεις. Αυτές δηλαδή, που είναι ήδη υπερδιπλάσιες εκείνων που διαμαρτύρονται καθημερινά στα κανάλια γιατί αναγκάζονται να τα «βγάζουν πέρα με 500 και 600 ευρώ»…Το σχετικό ρεπορτάζ μάλιστα, συμπληρώνονταν από δήλωση του υπ. Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδου που διαβεβαίωνε ότι δεν πρόκειται να θιγούν συντάξεις κάτω των 800 ευρώ, αλλ’ αυτό απουσίαζε από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας…
ΓΙΑΤΙ τα γράφω ολ’ αυτά; Όχι για να υπενθυμίσω ένα βασικό χαρακτηριστικό του Τύπου: την διαρκή προσπάθεια του για εντυπωσιασμό, που συχνά γίνεται μέσα από την δραματοποίηση διαφόρων θεμάτων…Τα γράφω για να επισημάνω, ότι αυτή η τάση του Τύπου όταν συναντάται μ’ ένα κοινό που δεν δείχνει πρόθυμο να ενημερωθεί σε βάθος (αλλά μένει στα «χοντρά γράμματα») μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στην αντιμετώπιση οποιουδήποτε προβλήματος. Αν, παραδείγματος χάριν, ισχύει το ότι μειώνονται οι συντάξεις των 1.500 € και όχι οι κάτω των οκτακοσίων, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι δεν βγήκε ανεξέλεγκτα το «τσεκούρι», ούτε ότι πίπτει επί δικαίων και αδίκων…Ούτε δικαιολογεί βεβαίως το να διαδηλώνουν οι συνταξιούχοι των 500 € συντροφιά μ’ εκείνους των 1500 €, γιατί τότε η διαδήλωση αποκτά περιεχόμενο διατήρησης των ανισοτήτων, ακόμη κι όταν την οργανώνουν οι θιασώτες της πολιτικής της οικονομικής ισότητος…
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι η γενίκευση των προβλημάτων στα πρωτοσέλιδα του Τύπου κι η απροθυμία του πολίτη να «ξύσει κάτω από το λούστρο» μόνο τους συνδικαλιστές και «επαγγελματίες διαχειριστές της λαϊκής οργής» βολεύει. Καθότι, επαγγελματικά στελέχη κομμάτων ή συνδικαλιστικών οργανώσεων οι περισσότεροι από τους οργανωτές των μαζικών διαδηλώσεων, κρίνονται με βάση το πόσους θα μαζέψουν στις πλατείες και όχι με το ποιοι διαδήλωσαν, γιατί και εναντίον ποιών… Οι πιπιλιζόμενες σε κάθε ευκαιρία πχ «ταξικές διαφορές» δεν αφορούν πλέον μόνο βιομηχάνους και εργαζόμενους, αλλά και εργαζόμενους (των 10.000 € όπως οι λιμενεργάτες) και εργαζόμενους (των 300 € όπως π.χ. οι ντελιβεράδες). Αφορούν και συνταξιούχους (των «ρετιρέ» με σύνταξη ύψους 2.500 €) και συνταξιούχους (του υπογείου με σύνταξη 500€). Αυτές οι διαφορές άλλωστε, εκτός του ότι δημιούργησαν το πρόβλημα στο ασφαλιστικό, καθιστούν και τη λύση του τόσο σύνθετη, τόσο δύσκολη και τόσο επώδυνη… Οι ανεξέλεγκτες συγκρούσεις μεταξύ των ομάδων με αντικρουόμενα συμφέροντα, είναι το εχέγγυο για μια ποιοτικότερη δημοκρατία, λένε οι σύγχρονοι συνταγματολόγοι… Όταν αδυνατούν να δουν τις διαφορές τους είναι δείγμα του λαϊκισμού… Κι ο λαϊκισμός ποτέ δεν βελτίωσε ένα δημοκρατικό πολίτευμα…

Υπουργός «κίτρινης ανάπτυξης

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Δευτέρα (με την ολοκλήρωση του δεκαπενθήμερου των διακοπών του Πάσχα) τα Τέμπη «έκλεισαν» και πάλι, με τη διαβεβαίωση της κατασκευάστριας εταιρίας ότι θα ανοίξουν σε ένα μήνα οριστικά, ώστε να λάβει τέλος το μαρτύριο όσων κινούνται από τη Βόρεια στη Νότιο Ελλάδα και αντιστρόφως… Δύο ημέρες μετά, το πρωί της Τετάρτης, ο αρμόδιος υφυπουργός Μεταφορών Γιάννης Μαγκριώτης σε συνέντευξη του σε αθλητικό ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης, διαβεβαίωσε τους οπαδούς του Άρεως ότι θα ανοίξουν τα Τέμπη ειδικώς γι αυτούς το τριήμερο 23, 24 και 25 Απριλίου, για να διευκολυνθεί η μετακίνησή τους στην Αθήνα, προκειμένου να παρακολουθήσουν τον τελικό κυπέλλου στον οποίο αγωνίζεται φέτος η ομάδα τους…
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ του υφυπουργού, είτε τύχει της εγκρίσεως των προϊσταμένων του, είτε όχι είναι αποκαλυπτική του πως λειτουργεί το πολιτικό μας σύστημα: εκλεγόμενος στη συμπρωτεύουσα ο συγκεκριμένος υφυπουργός ενδίδει στην πίεση των ψηφοφόρων του αίροντας κάθε προηγούμενο επιχείρημα του υπουργείου για την αναγκαιότητα του «κλεισίματος» των Τεμπών. Επιπλέον, η ενέργεια του υφυπουργού είναι καταλυτική για το πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση την χρησιμότητα των υποδομών και την εξυπηρέτηση των πολιτών: αν ο πολίτης μετακινείται για να κάνει τη δουλειά του «τιμωρείται» με δίωρη καθυστέρηση και υποχρεωτική πορεία μέσα από τα κατσάβραχα… Αν όμως μετακινείται για να πάει στο χωριό του για τις διακοπές του Πάσχα ή για να παρακολουθήσει τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος διευκολύνεται και πριμοδοτείται με το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της πολιτείας και την άμεση επίλυση του «προβλήματος» του!...
ΜΠΟΡΕΙ κάποιοι να θεωρήσουν υπερβολικό ένα τέτοιο συμπέρασμα. Δεν είναι όμως. Σπάνια το κράτος δείχνει ευαισθησία προκειμένου να διευκολυνθεί το εμπόριο, ο τουρισμός ή γενικότερα το επιχειρείν όταν κλείνουν οι δρόμοι, είτε λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων, είτε λόγω άλλων προβλημάτων. Το πρόβλημα των Τεμπών πχ το υπέστησαν όλοι: από τους οδηγούς των φορτηγών διανομής του Τύπου, ως τους οδηγούς φορτηγών διεθνών ή εγχώριων μεταφορών, τους οδηγούς των ΚΤΕΛ και τους επιβάτες τους, τους εμπορικούς αντιπροσώπους, τους εργαζόμενους και τους επιχειρηματίες κάθε λογής. Γι αυτούς όμως δεν νοιάστηκε επί ένα τετράμηνο κανείς. Η πολιτεία νοιάστηκε μόνο για τους εκδρομείς του Πάσχα (και φρόντισε να «ανοίξει» τα Τέμπη, αδιαφορώντας για τους κινδύνους που οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της επικαλούνταν) και για τους φιλάθλους του Άρεως!..
ΟΛΑ ΑΥΤΑ σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για την αντιμετώπιση της οποίας ο πρωθυπουργός κι η κυβέρνηση επικαλούνται την αναγκαιότητα της ανάπτυξης. Ποιας όμως ανάπτυξης; Αυτής που δεν διευκολύνεται ποτέ; Τη μια η γραφειοκρατία, την άλλη η έλλειψη σταθερού φορολογικού πλαισίου, την τρίτη η πλήρης αδιαφορία για το κόστος και το χρόνο διακίνησης των προϊόντων, ή για την προσβασιμότητα των τουριστικών προορισμών. Όλα αυτά, μάλιστα αδιαφορία για την ανάπτυξη, παρά ενδιαφέρον δηλώνουν, ενώ οι βαρύγδουπες αναφορές στην «πράσινη ανάπτυξη» τίποτε άλλο παρά συνθήματα αποδεικνύονται… Μέχρι να αποκτήσουν περιεχόμενο πάντως, ευφυές θα είναι να ανασχηματιστεί ο υφυπουργός Μεταφορών Ιωάννης Μαγκριώτης και να παρακολουθήσει σε περισσότερο κατάλληλη θέση… Η θέση πχ του υφυπουργού … «κίτρινης ανάπτυξης» (κίτρινη από τα χρώματα του Άρη) θα του έδινε τη δυνατότητα να καταλάβει ότι το Υπουργείο Μεταφορών είναι πολύ σοβαρό για να αντέξει την ελαφρότητά του…

Κυβέρνηση επικοινωνίας…

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ με τις φήμες που «χρεώθηκαν» σε «Έλληνα αξιωματούχο» την περασμένη Τρίτη και εκτόξευσαν στα ύψη τα περίφημα «σπρέντς», δεν είναι ότι κάποιοι δείχνουν ανευθυνότητα όταν καλούνται να απαντήσουν σε δημοσιογραφικά ερωτήματα… Αλλά, ότι συνεχίζεται και με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυτό που επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας είχε αναχθεί σε επιστήμη: η υποκατάσταση της πολιτικής από την επικοινωνία…
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, δεν υπάρχει χώρα της υφηλίου που να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας. Να βρίσκονται δηλαδή, σχεδόν καθημερινά επί δίωρο πριν ξεκινήσουν τη δουλειά τους στις πρωινές εκπομπές οι υπουργοί. Και να συζητούν επί όλων των θεμάτων της αρμοδιότητας τους, ανταλλάσοντας απόψεις με κάθε ενδιαφερόμενο και διασταυρώνοντας τα ξίφη τους γι αυτό που προτίθενται να αποφασίσουν, πριν ακόμα το αποφασίσουν!..
ΤΙ ΠΙΟ «δημοκρατικό» θα πείτε από αυτή την «με ανοιχτά χαρτιά» διακυβέρνηση.. Πράγματι, από μια πλευρά αν το δει κάποιος, αυτό προκύπτει… Από μια άλλη πλευρά όμως, αναρωτιέται: μπορεί να υλοποιηθεί μια πολιτική, όταν πριν ακόμα εξαγγελθεί, «συγκρούεται» με τη λογική εκείνων που πρόκειται να «ενοχλήσει»; Ακόμα χειρότερα: όσο βοηθάει στην κατανόηση της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται η χώρα η ενημέρωση από τα υπεύθυνα υπουργικά χείλη, άλλο τόσο επιτείνει τη σύγχυση το γεγονός ότι οι δυσάρεστες επιπτώσεις των υπεύθυνων υπουργών, γίνονται σε λαϊκίστικες εκπομπές με μότο «φέρτε πίσω τα κλεμμένα»… Διότι, έχουν αποφασίσει για την αντιμετώπιση του προβλήματος πριν ακούσουν τον υπουργό και δεν προτίθενται να αλλάξουν γνώμη…
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ «Μαργαρίτης Τζίμας» που αναφέρεται στον αλησμόνητο υπουργό Μακεδονίας και Θράκης της προηγούμενης κυβέρνησης ο οποίος έπιανε στασίδι καθημερινά στα πρωινάδικα και μιλούσε επί παντός επιστητού, έκανε μετάσταση στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στην αρχή ήταν σχεδόν καθημερινή η παρουσία της ευειδούς υφυπουργού Εσωτερικών Θεοδώρας Τζάκρη, (αλήθεια που χάθηκε αυτή;) μετά, το παράδειγμα της ακολούθησαν κι οι άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Κι όπως ο Μαργαρίτης Τζίμας, που στην αρχή τα κατάφερνε θαυμάσια στη διασταύρωση απόψεων για το έργο της Ν.Δ., αλλά η υπερβολική έκθεση στα μήντια τον κατέστησε γραφική φιγούρα της τηλοψίας, έτσι κινδυνεύουν κι οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ να ερεθίζουν το μάτι μας ως «καρικατούρες» της πολιτικής…
ΗΔΗ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος δεν κρίνεται γι αυτά που κάνει, αλλά γι αυτά που λέει… Και δυστυχώς, δεν είναι ο μόνος… Η υπουργός Οικονομίας Λούκα Κατσέλη κρίνεται επίσης μόνο για όσα λέει και μάλιστα όχι γιατί είναι «περίεργα» αλλά γιατί «συγκρούονται» με αυτά που κάνει ο υπουργός των Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου… Ας θυμηθούμε τα προβλήματα με το λιμάνι του Πειραιά: ήταν αποτέλεσμα απόψεων που είχαν διατυπωθεί και όχι πολιτικών που έγινε απόπειρα να υλοποιηθούν… Ακόμη κι ο «παραγωγικότερος» σε έργο υπουργός αυτής της κυβέρνησης, ο Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης από τον τρόπο με τον οποίο στέκεται απέναντι στις κάμερες φθείρεται… Γιατί, ουδείς μπορεί να τον κατηγορήσει για το έργο του…
ΟΤΑΝ μιλάς πολύ στα ΜΜΕ, θα πεις και πράγματα που δεν θα επιθυμούσες να πεις, λένε οι παλιότεροι πολιτικοί… Πόσο μάλλον, όταν κυνηγάς ο ίδιος τη δημοσιότητα… Κάπως έτσι πιθανότατα «την πάτησε» κι ο «αξιωματούχος της κυβέρνησης» που έστειλε τα spreads στα ύψη… Το προϊόν της επιπολαιότητας του βέβαια δεν έβλαψε τον ίδιο, αλλά τη χώρα και την κυβέρνηση που υπηρετεί… Και καθ’ όσον η χώρα δυστυχώς δεν μπορεί να προστατευθεί από τις επιπολαιότητες του, ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση που «τρέχει και δεν φτάνει» για να καλύψει τη γκάφα του, πήρε το μάθημά της…