Υπάρχει «κοινή λογική» στην Ελλάδα;

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΑΜΕ πολίτες και δημοσιογράφοι από την δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Επίκαιρα» την περασμένη Πέμπτη: «μα, ΠΕΜΠΤΟ κόμμα το ΠΑΣΟΚ»; Την επομένη οι τίτλοι των εφημερίδων, σ’ αυτό εστίασαν … Δεν είναι μικρό πράγμα άλλωστε, ο ένας από τους πυλώνες του δικομματισμού να παρουσιάζει εικόνα κατάρρευσης…
ΜΕΡΙΚΕΣ λεπτομέρειες ωστόσο, τής εν λόγω δημοσκόπησης είναι περισσότερο ενδιαφέρουσες: στη λεγόμενη πχ «παράσταση νίκης» (στο ερώτημα δηλαδή «ποιος πιστεύετε ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές») ένα 2,6% δηλώνει σοβαρά – σοβαρά ότι το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει τις προσεχείς εκλογές! Επίσης ένα 1,1% πιστεύει ότι τις εκλογές θα τις κερδίσει το ΚΚΕ ενώ υπάρχουν και πολίτες (σε ελαφρώς μικρότερα ποσοστά) που πιστεύουν ότι τις εκλογές θα τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, η Δημοκρατική Αριστερά, η Δημοκρατική Συμμαχία, ο ΛΑΟΣ, οι Οικολόγοι ή το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών (ευτυχώς σ’ αυτούς «ποντάρει» μόνο το 0,1%)… Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του ότι η δημοσκόπηση έγινε σε σύνολο 804 ατόμων, σύμφωνα με την ταυτότητα της έρευνας κι από αυτή ένα μεγάλο ποσοστό (17,9%) απάντησε «δεν ξέρω, δεν απαντώ», προκύπτει ότι στους 660 πολίτες που απάντησαν στη δημοσκόπηση οι 41 (ποσοστό 6,1%) πιστεύουν ότι τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει ή το ΠΑΣΟΚ, ή ο ΛΑΟΣ, ή η «Δημοκρατική Αριστερά» ή το ΚΚΕ, ή το «Άρμα Πολιτών» ή η «Δημοκρατική Συμμαχία», ή οι «Οικολόγοι Πράσινοι» και πάντως όχι η «Νέα Δημοκρατία» που είναι το πιθανότερο!..
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν αυτό το 6% αντιπροσωπεύει το τμήμα εκείνο της ελληνικής κοινωνίας που ο φανατισμός του ξεπερνάει και τα όρια των «παρωπίδων»… Μπορεί κάλλιστα να υποθέσει κανείς ότι πρόκειται για το 6% του ελληνικού πληθυσμού που στερείται της δυνατότητας να κάνει μια ορθή εκτίμηση ή για το 6% του ελληνικού πληθυσμού που κάνει χαβαλέ όταν του θέτουν σοβαρά (υποτίθεται) ερωτήματα… Ό,τι πάντως από τα τρία παραπάνω κι αν ισχύει, σας θυμίζω ότι στις εκλογικές αναμετρήσεις ένα 3-4% κρίνει συνήθως το αποτέλεσμα υπερ του ενός ή του άλλου κόμματος…
ΔΕΝ ΘΕΛΩ να προχωρήσω σε άλλα συμπεράσματα μετά από την παραπάνω διαπίστωση, γιατί το επόμενο βήμα στη σκέψη μου θα είναι ολέθριο… Κάπως έτσι κάποιοι αναρωτιούνται «για το εάν πρέπει να ψηφίζουν όλοι στις εκλογές» και οδηγούνται στον φασισμό… «Ας περιοριστώ συνεπώς να σημειώσω ως θετικό σημείο το ότι μόνο ένα 6% του κοινού είναι «τυφλωμένο από φανατισμό» … Φοβάμαι όμως, ότι οι δημοσκοπήσεις αδικούν τον φανατισμό γιατί τον καταγράφουν στην ακραία του μορφή μόνο… Οι διαβαθμίσεις του αφορούν σαφώς πολύ μεγαλύτερο κοινό κι αυτό είναι το δράμα όσων ζητούν ορθολογισμό στην επιλογή της ψήφου…
ΙΣΩΣ γι αυτό, ακόμη και στην εποχή της κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος δεν εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις ένα πολιτικό μόρφωμα που να παραπέμπει σε κάτι διαφορετικό: στη «Δράση» πχ του Στέφανου Μάνου, στη «Φιλελεύθερη Συμμαχία», στη «Δημιουργία Ξανά» του Θάνου Τζήμερου… Πιθανότατα πάλι, όλα αυτά να περιέχονται στην απάντηση «κανένα» αφού οι δημοσκόποι ερωτούν τους συνεντευξιαζόμενους «ποιο από τα υπάρχοντα κόμματα θα ψηφίζατε εάν γινόταν εκλογές αύριο». Το ποσοστό εκείνων που επιλέγουν «κανένα» είναι μεγάλο κι αυτό είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για όσους επιχειρούν να φέρουν το νέο στην πολιτική ζωή του τόπου μιλώντας – όπως λένε – τη «γλώσσα της κοινής λογικής»… Αλλά και πάλι: υπάρχει «κοινή λογική» στην ελληνική κοινωνία; Αυτό ίσως είναι το ζητούμενο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές… Να αποδεχθεί ότι πέρα από τον φανατισμό, τις αγκυλώσεις και τις ψυχώσεις υπάρχει και κοινή λογική….

Θα νοσταλγήσουμε τον Παπαδήμο;

ΠΕΡΑ από το αυτονόητο ότι η χώρα δεν μπορεί να κυβερνάται επ’ άπειρον από μια κυβέρνηση που δεν έχει εκλεγμένο πρωθυπουργό (άρα επιβάλλεται να γίνουν εκλογές μόλις τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις για την οικονομική ανακούφιση της χώρας) υπάρχει και το ζήτημα των φιλοδοξιών εκείνων που περιμένουν «στην ουρά» για να μας κυβερνήσουν…Γι’ αυτό και καθημερινά αναδεικνύονται δύο «σχολές σκέψης» αναφορικά με το ενδεχόμενο παράτασης του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου: η μια «πιέζει» για άμεση διεξαγωγή εκλογών επικαλούμενη το σύνταγμα κι η άλλη επικαλούμενη την ανάγκη να δραστηριοποιηθεί επιτέλους μια άλλη κυβέρνηση για να φέρει την πολυπόθητη «ανάπτυξη»…
ΟΙ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ δεν είναι κακό πράγμα…Αρκεί να εκδηλώνονται στο σωστό τάϊμινγκ…Εάν π.χ. είσαι φέρελπις υπουργός Εξωτερικών στα σαράντα σου και ρίξεις την κυβέρνηση σου πριν την ώρα της για να δρομολογήσεις διαδικασίες εκπλήρωσης των φιλοδοξιών σου, θα βρεθείς να μετανιώνεις που δεν είχες υπομονή και θα τιμωρηθείς να περιμένεις μια σχεδόν εικοσαετία για νάρθει και πάλι η ώρα σου…Κι αν όταν πλησιάζει η (νέα) ώρα σου δεν δείξεις ότι έμαθες να περιμένεις, αλλά πιέζεις και πάλι τα πράγματα και βιάζεσαι, μοιραία θα σε περιμένει και νέα τιμωρία…
Η ΒΙΑΣΥΝΗ στην πολιτική δυστυχώς δεν επιβραβεύεται…Το ξέρει καλά κι ο Αντ. Σαμαράς, το ξέρει κι ο Ευαγ. Βενιζέλος που βιάστηκε να προαναγγείλει κάποτε το τέλος του Γιώργου Παπανδρέου και το πλήρωσε…Γι’ αυτό τώρα υπομένει στωικά τον ατέλειωτο επίλογο του πρώην πρωθυπουργού και δεν εξωτερικεύει την εγρήγορσή του για τη διαδοχή…
ΕΧΟΝΤΑΣ συνεπώς, ως σύμμαχο τα «τραύματα» που προκάλεσε η βιασύνη στους φιλόδοξους της επόμενης ημέρας (αλλά και όσους άλλους διδάχθηκαν από τα λάθη των παραπάνω) η κυβέρνηση Παπαδήμου μπορεί να αισθάνεται ότι, όχι απλώς θα μακροημερεύσει, αλλά μπορεί να μετασχηματιστεί κιόλας την ώρα ακριβώς που κάποιοι μετρούν αντίστροφα τις μέρες της! Μη ξεχνάμε ότι ο χρονικός της ορίζοντας προσδιορίστηκε αρχικά για τις 19 Φεβρουαρίου, τώρα όλοι μιλούν για μέσα ή τέλη Απριλίου κι αν η πρόβλεψη τους είναι έγκυρη αναρωτιέται κανείς τι νόημα θα είχε ένας ανασχηματισμός με ημερομηνία λήξεως 60 ημερών!..
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ από ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το «η χώρα είναι πάνω από τις προσωπικές φιλοδοξίες»…Πράγματι, οι προσωπικές φιλοδοξίες μπορούν να περιμένουν από την ώρα που δεν συνδέονται με ένα όραμα για την έξοδο από την κρίση που θα εμπνεύσει τον ελληνικό λαό…Αν πχ η εκλογή Σαμαρά στην πρωθυπουργία ταυτίζονταν με μια συγκεκριμένη πρόταση για τη σωτηρία της χώρας, δεν θα χρειαζόταν να μας υπενθυμίζει συνεχώς ο πρόεδρος της ΝΔ την ανάγκη να γίνουν άμεσα εκλογές… Θα πίεζε η ίδια η κοινωνία αναζητώντας διέξοδο στα αδιέξοδα…Προς το παρόν, η κοινωνία παρακολουθεί μάλλον αδιάφορη τις συνταγές για έξοδο από την κρίση που προτείνουν τα κόμματα της ευρείας συμπολίτευσης και εκείνα της αντιπολίτευσης…Γι αυτό και στις δημοσκοπήσεις θριαμβεύει ο ΚΑΝΕΝΑΣ! Γι αυτό και πέραν των πολιτικών αρχηγών που επείγονται να μετρήσουν τις δυνάμεις τους (Σαμαράς, Τσίπρας, Παπαρήγα κλπ) η κοινωνία δεν δείχνει καμιά πρεμούρα να ψηφίσει…Να γιουχαΐσει μόνο θέλει!...
ΕΚΛΟΓΕΣ βέβαια πρέπει να γίνουν μόλις ολοκληρωθεί το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου…Αλλά που τελειώνει αλήθεια το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου; Στην ολοκλήρωση του «κουρέματος» και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης…Ωραία! Που σημαίνει ότι τις ιδιωτικοποιήσεις, το «λιγότερο κράτος», την πάταξη της ανεργίας, την πάταξη της διαφθοράς, την πάταξη της φοροδιαφυγής, το τέλος της γραφειοκρατίας και την ανάπτυξη θα την αναλάβουν μετά τις εκλογές οι «συνήθεις ύποπτοι» που δεν τα έκαναν όλα αυτά ούτε όταν τα προέβλεπαν στο πρόγραμμά τους…Ας ελπίσουμε ότι δεν θα νοσταλγήσουμε τον Παπαδήμο τότε!..

Σφυρίζοντας αδιάφορα στις ανισότητες…

ΧΙΛΙΟΙ τετρακόσιοι ογδόντα άνεργοι την ημέρα τον Οκτώβριο! Και πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν; Χιλιάδες!.. Ειδήσεις που σε κατατρομοκρατούν καθώς νιώθεις πλέον καθημερινά ότι το επόμενο θύμα της κρίσης (και της αδυναμίας των πολιτικών να τη διαχειριστούν) είσαι εσύ… Αν δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα βεβαίως, γιατί αν δουλεύεις στον δημόσιο κινδυνεύεις λιγότερο: να σου κόψουν το επίδομα, να σου στερήσουν την αύξηση, να σου μειώσουν το εφ άπαξ… Η σημασία της μονιμότητας τώρα φαίνεται που οι μεν μισοί Έλληνες κοιμούνται με δουλειά και ξυπνούν άνεργοι, οι δε άλλοι μισοί διαμαρτύρονται γιατί οι μειώσεις του μισθού τους χαλούν απλώς τον προγραμματισμό!...
ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ «γιατί θα πρέπει να αναδεικνύεται αυτή η ανισότητα», απάντηση είναι «το ανάθεμα στον κοινωνικό αυτοματισμό» στον οποίο συνήθως καταφεύγουν όσοι δεν επιθυμούν να δουν την πραγματικότητα… Ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας εκ των πραγμάτων έχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα κι αν δεν επισημανθούν, κάποιοι θα συνεχίσουν να ζουν εις βάρος των άλλων. Και μάλιστα, εις βάρος εκείνων που βρίσκονται στη χειρότερη θέση…
ΔΕΙΤΕ π.χ. πως αντιμετωπίστηκε το τεράστιο έλλειμμα μιας δημόσιας επιχείρησης: η κυβέρνηση αποφάσισε να μας βάλει όλους μαζί (και τους ήδη άνεργους) να πληρώσουμε το έλλειμμα της ΔΕΗ με αύξηση της τιμής του ρεύματος. Αν η ΔΕΗ δεν ήταν μια μονοπωλιακή επιχείρηση και είχε ανταγωνιστές δεν θα τολμούσε να το κάνει αυτό γιατί θα είχε επιπτώσεις στον τζίρο της… Μοιραία θα περιόριζε τα έξοδα της με μειώσεις μισθών, απολύσεις προσωπικού κλπ, όπως κάνουν οι ελλειμματικές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα ή θα έκλεινε όπως κάνουν επίσης οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που έχουν τεράστιες ζημιές… Συμπέρασμα: η ασφάλεια του υπαλλήλου της ΔΕΗ έχει χορηγούς εκόντες – άκοντες όλους τους καταναλωτές ρεύματος, ακόμη και τους άνεργους…
ΤΟ ΙΔΙΟ συμβαίνει και με τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ που αρνούνται να γίνουν, όπως γράφουν στα κρόουλ, που εκπέμπουν τα τρία δημόσια κανάλια, «κρατικοί υπάλληλοι»… Χορηγοί της δυνατότητάς τους να απεργούν επί δίμηνο χωρίς να κινδυνεύουν με απόλυση, είμαστε όλοι εμείς που τους πληρώνουμε ακόμη κι όταν δεν απολαμβάνουμε τις υπηρεσίες τους… Μάλιστα, όπως αποκαλύφθηκε το περασμένο Σάββατο, δεν απεργεί παρά μια ελάχιστη μειοψηφία, αλλά αυτό δεν επηρεάζει ούτε το αποτέλεσμα της κινητοποίησης, ούτε το εισόδημα των απεργών… Κι αυτό, διότι, ενώ το προσωπικό της ΕΡΤ αριθμεί 3.493 άτομα στην απεργία της 30ης Νοεμβρίου εργάστηκαν, απουσίαζαν δικαιολογημένα ή υπηρέτησαν ως προσωπικό ασφαλείας 3.243 υπάλληλοι, οι οποίοι και πληρώθηκαν κανονικά! Η ΕΡΤ δεν λειτούργησε ενώ δεν πήγε στη δουλειά μόλις το 7,16% των εργαζομένων!.. Τα ίδια περίπου συνέβησαν στην απεργία της 2ης Δεκεμβρίου. Απήργησαν 314 εργαζόμενοι, δηλαδή το 8,99%. Όλοι οι άλλοι πληρώθηκαν! Πρόγραμμα δεν βγήκε. Η εικόνα όμως αλλάζει στις 3 και 4 Δεκεμβρίου. Οι απεργοί ήταν όλοι και όλοι 77, δηλαδή το 2,2% του συνολικού αριθμού των εργαζομένων. Και πάλι το κρατικό κανάλι δεν ήταν στον αέρα. Αντίστοιχοι είναι οι αριθμοί όλο τον Δεκέμβριο. Μάλιστα στις 10 Δεκεμβρίου εμφανίζονται να απεργούν όλο κι όλα 13 άτομα και στις 11 Δεκεμβρίου μόλις 27 άτομα!
ΑΝ ΑΥΤΑ συνέβαιναν προ κρίσης, πιθανότατα δεν μας απασχολούσαν (κακώς!) καθόλου… Αλλά να συμβαίνουν την ώρα της μεγίστης ανασφάλειας του έλληνα εργαζόμενου – όπως και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την περιγράφουν – είναι εξόχως προκλητικό…
Περισσότερο για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που βλέπουν τους κοπτόμενους υπέρ «μιας δίκαιης κοινωνίας» συνδικαλιστές της Αριστεράς να προσπερνούν τις κραυγαλέες ανισότητες καταγγέλλοντας όσους τις αναδεικνύουν για ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού!..

Έπεσε μόνος του από το ποδήλατο ο Γιώργος;

ΣΥΜΦΩΝΑ με τις θεωρίες συνωμοσίας που διακινούνται στην Ελλάδα, ο Κώστας Καραμανλής παράτησε το Μαξίμου και κατέφυγε στη Ραφήνα γιατί του είχαν κάνει τον βίο αβίωτο οι Αμερικανοί που έβλεπαν τα συμφέροντά τους να χάνονται υπέρ των Ρώσων…Το ότι ένα εκατομμύριο πρώην ψηφοφόροι της ΝΔ το καλοκαίρι του 2009 προτίμησαν να πάνε για μπάνιο αντί να τον ψηφίσουν στις ευρωεκλογές δεν δείχνει αποτυχία: απλώς όλοι αυτοί ήταν τόσο σίγουροι ότι η διακυβέρνηση της χώρας βρίσκονταν σε καλά χέρια που σκέφτηκαν «γιατί να χάσουμε το μπάνιο μας»…Οι ίδιοι ψηφοφόροι πάντως, αν γνώριζαν από το 2009 τον πόλεμο που έκαναν οι Αμερικανοί στον Καραμανλή δεν θα προτιμούσαν και στις εθνικές εκλογές την αποχή (που έδωσε στο Γιώργο δέκα μονάδες διαφορά), αλλά θα πήγαιναν να τον στηρίξουν…Απλώς, η συνωμοσία των Αμερικανών δεν τους γνωστοποιήθηκε εγκαίρως…
ΠΟΙΟΣ ωφελήθηκε από την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή; Οι Αμερικανοί βεβαίως και ο Γιώργος Παπανδρέου που σύμφωνα με άλλη θεωρία συνωμοσίας ήρθε για να κυβερνήσει και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα τους…Αλλά, πάνω που ο Γιώργος τα πήγαινε μια χαρά κι ήταν ευχαριστημένοι και οι Έλληνες (που ευημερούσαν μαζί του) και οι Αμερικανοί, παραιτήθηκε…Παρέδωσε στον κ. Παπαδήμο την εξουσία με κρύα καρδιά γνωρίζοντας τον κίνδυνο να χαθεί μια καλή συνέχεια της δικής του θητείας μέσω της Έλσας Παπαδημητρίου ή του Φίλιππου Πετσάλνικου…Και πάνω που σκέφτονταν να παραδώσει αναλόγως την ηγεσία και τού ΠΑΣΟΚ (στον Πετσάλνικο ή στη Ροδούλα Ζήση) αποφάσισε να αποκαλύψει την αλήθεια στον ελληνικό λαό: όχι, αυτόν δεν τον «έφαγαν» οι Ρώσοι ή οι Αμερικανοί, αλλά ο πανίσχυρος εκδότης Σταύρος Ψυχάρης γιατί αρνήθηκε να εγκρίνει ένα ακόμη θαλασσοδάνειο στην εφημερίδα του!.. Αν ο κ. Ψυχάρης είχε πάρει το δάνειο, η εφημερίδα του είναι βέβαιο ότι θα έγραφε για τον Γιώργο αυτό που ο ελληνικός λαός αισθάνεται γι αυτόν: ότι δηλαδή, κυβέρνησε με σύνεση και μέσα σε δύο χρόνια πέτυχε όσα όλες μαζί οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να πετύχουν: έσωσε την οικονομία από την καταστροφή, τιθάσευσε την κλιματική αλλαγή, προώθησε την κάθαρση στο ποδόσφαιρο και τρομοκράτησε τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί με την ιδέα του για δημοψήφισμα…Όταν αναγκάστηκε να παραδώσει την εξουσία δεν είπε στον λαό ότι έφυγε λόγω Ψυχάρη γιατί δεν θέλησε να πυροδοτήσει την ήδη έκρυθμη κατάσταση της χώρας με διαδηλώσεις υπέρ της παραμονής του στην εξουσία!..
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ βέβαια, όλα αποκαλύπτονται και τώρα ξέρουμε ότι η Ελλάδα σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας της είχε τους καλύτερους πολιτικούς: απλώς τον έναν δεν τον ήθελαν οι Αμερικάνοι και τον άλλον ο Ψυχάρης…Πιστεύει άραγε κανείς μετά από τις συνταρακτικές αυτές αποκαλύψεις, ότι ο Καραμανλής είχε χτυπήσει μόνος του το πόδι στο ποδόσφαιρο ή ότι έπεσε τυχαία από το ποδήλατο του ο Γιώργος;
ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ συνωμοσίας σ’ αυτή τη χώρα είναι ολόκληρη επιστήμη, όπως έχουμε ξαναπεί…Αλλά πλέον, δεν χρειάζονται βαρύγδουπες θεωρίες, αρκούν οι «ιστορίες για μικρά παιδιά» για να μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από την ανεπάρκεια κάποιου στη διαπλοκή κάποιου άλλου… Έχει ξαναγίνει στο παρελθόν είτε με τους ίδιους πρωταγωνιστές (Γιώργος στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ) ή άλλους (Ανδρέας διωκόμενος από τους εκδότες, Μητσοτάκης στο στόχαστρο των διαπλεκόμενων κλπ)…Είναι μια επιτυχημένη μέθοδος που δοκιμάζει τη νοημοσύνη των πολιτών…Η δημοσιοποίηση της θεωρίας του Γιώργου βρήκε «ευήκοα ώτα» όπως φάνηκε την επόμενη κιόλας ημέρα στο διαδίκτυο… Πιθανότατα θα του φανεί χρήσιμη και δεν θα παραδώσει εύκολα τα όπλα… Αρκεί μέχρι την ημέρα της κρίσεως να μην πέσει από το ποδήλατο ή να μη χαθεί με το κανό…..