Αντί των

εφοπλιστών,

   η μεσαία τάξη…

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕ στους δανειστές η κυβέρνηση που ήθελε να σκίσει το μνημόνιο και να βάλει τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη; Σύμφωνα με τις διαρροές, αύξηση στη φορολογία των επιχειρήσεων, αύξηση στους χαμηλούς συντελεστές του ΦΠΑ, αύξηση στη φορολόγηση των φυσικών προσώπων, αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, διατήρηση του «επάρατου» ΕΝΦΙΑ και το 2015 και άλλα πολλά που χαρακτηρίζονται «φοροεπιδρομή» ή «φοροκαταιγίδα» στην δημοσιογραφική αργκό…

ΤΑ ΕΙΧΕ υποσχεθεί ολ’ αυτά η κυβέρνηση προεκλογικώς ή στις προγραμματικές της δηλώσεις; Όχι βέβαια…Αναγκάστηκε να τα προτείνει, εξ’ αιτίας της «αδιάλλακτης στάσης» των δανειστών, που σύμφωνα με την αφήγηση των κυβερνητικών στελεχών, «θέλουν να φτωχοποιήσουν κι άλλο τον ελληνικό λαό και να τον τιμωρήσουν που ψήφισε αριστερή κυβέρνηση…». Τι είχε υποσχεθεί η ελληνική κυβέρνηση πριν τη «στριμώξουν» οι αδιάλλακτοι δανειστές; Ότι θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ που είναι άδικος φόρος και πλήττει τα λαϊκά στρώματα, ότι θα καθιερώσει αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ για να μην πλήττονται τα φτωχά νοικοκυριά κι ότι θα καταργήσει τα προνόμια των εφοπλιστών που σκανδαλωδώς απαλλάσσονται των φορολογικών τους υποχρεώσεων…

ΣΩΣΤΑ; Σωστά…Τι είδαμε στο πλαίσιο του «πάρε – δώσε» των προτάσεων δανειστών – ελληνικής κυβέρνησης, τις προηγούμενες ημέρες; Ν’ ανεβοκατεβαίνει ο ΦΠΑ απ’ το 6% στο 11%, από το 9% στο 13% και από το 13% στο 23%...Είδαμε επίσης, ν’ ανεβοκατεβαίνει το όριο των κερδών των επιχειρήσεων που θα διπλοφορολογηθούν από το ένα εκατομμύριο στις πεντακόσιες χιλιάδες…Είδαμε να παζαρεύεται φόρος 29% στις επιχειρήσεις (από 26%) και να προτείνεται η προκαταβολή φόρου της επόμενης χρονιάς από το 55% στο 100%!...Και δεν ακούσαμε κουβέντα γι’ αυτό που η κυβέρνηση της Αριστεράς είχε κάνει σημαία προεκλογικώς: τη φορολόγηση των εφοπλιστών!...

«ΘΑ ΤΟ δεχόντουσαν οι δανειστές;» είναι το εύλογο ερώτημα…Όχι θα απαντούσε η αριστερή αφήγηση, δεδομένου ότι τους έχει «χρεώσει» τόσο «νεοφιλελευθερίστικη» λογική που θεωρεί ότι όλα όσα προτείνουν στοχεύουν στην φτωχοποίηση των λαών και στην προστασία του «μεγάλου κεφαλαίου»…Δεν είναι έτσι όμως…Οι δανειστές όχι απλώς, θα το δεχόντουσαν αλλά θα το πανηγύριζαν κιόλας, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι αυτοί μας έδωσαν τη λίστα «Λαγκάρντ» για τη φορολόγηση των πλουσίων (γι’ αυτό και φέρει το όνομα της Κριστίν Λαγκάρντ άλλωστε) κι ότι μας εγκαλούν δημοσίως και για την φοροδιαφυγή των εκατομμυριούχων και για την ευνοϊκή μεταχείριση προς το εφοπλιστικό κεφάλαιο…

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ εφημερίδα Bild, σε πρόσφατο δημοσίευμά της, υπογραμμίζει πως οι Έλληνες εφοπλιστές και οι οικογένειές τους έβγαζαν και συνεχίζουν να βγάζουν λεφτά με κρουαζιέρες και φορτηγά πλοία, ενώ δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους. «Μέσω κουρέματος, η νέα ελληνική κυβέρνηση θέλει να επιβαρύνει τους Ευρωπαίους φορολογούμενους με έως και 160 δισ. ευρώ. Ωστόσο πολλοί πλούσιοι της χώρας δεν έχουν κληθεί ακόμη να βάλουν το χέρι στη τσέπη. Πρόκειται για τους Έλληνες εφοπλιστές και τις οικογένειές τους, οι οποίοι έβγαζαν και συνεχίζουν να βγάζουν λεφτά με κρουαζιέρες και φορτηγά πλοία. Και δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα. Μάλιστα, επικαλούμενη το άρθρο 107 του Συντάγματος, στη βάση του οποίου προβλέπονται φορολογικές ελαφρύνσεις για τους πλοιοκτήτες, η Bild σημειώνει: «Το άρθρο 107 του ελληνικού συντάγματος εγγυάται: τα κέρδη των εφοπλιστών (που πρόσφατα ανήλθαν στα 17 δισ. ευρώ), είναι αφορολόγητα. Όπως επίσης και τα κέρδη από την πώληση πλοίων. Ακόμη και τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία των εφοπλιστών δεν φορολογούνται. Μίνι φόροι προβλέπονται μόνον για τα φορτηγά πλοία (ανάλογα με τη χωρητικότητα του πλοίου)».

ΜΕ ΤΟΥΣ Έλληνες εφοπλιστές και την τύχη που έχουν να ζουν στην Ελλάδα και τους «Έλληνες του Λονδίνου» ασχολήθηκε πρόσφατα επίσης με εκτενή της άρθρα η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Στο ένα από τα δύο άρθρα γίνεται λόγος για τον «ομφάλιο λώρο» μεταξύ κράτους και εφοπλιστών και αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «για να ζεις με άνεση στην Ελλάδα, είναι καλύτερα να μένεις στην αφάνεια». Η εφημερίδα επισημαίνει πως κανένας πολιτικός δεν έχει τολμήσει να τα βάλει με τους εφοπλιστές οι οποίοι εν μέσω κρίσης μένουν ανέγγιχτοι από φορολογικής απόψεως. «Ο δεσμός αυτός είναι το άρθρο 107 του Συντάγματος» που εξαιρεί τους εφοπλιστές από τη φορολογία επί των κερδών, στην οποία υποχρεώνεται ο υπόλοιπος επιχειρηματικός κόσμος, ενώ επιβάλλεται μόνο μια ειδική φορολογία επί του τονάζ του στόλου. «Ακόμα και οι διαδηλωτές στους δρόμους συνδέουν τους εφοπλιστές με την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση των εχόντων, όμως το προνομιακό καθεστώς τους δεν αποτελεί αντικείμενο δημόσιας συζήτησης στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα οι φορολογικές απαλλαγές της Εκκλησίας» σημειώνει χαρακτηριστικά η εφημερίδα. «Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αντιληφθεί το μήνυμα. Κανείς από τους ηγέτες της Ελλάδας δεν θα ήθελε να δει τους εφοπλιστές – που συνεισφέρουν κατά 6% στο ΑΕΠ – να εγκαταλείπει τη χώρα» προσθέτει…

           ΘΑ περίμενε κανείς, ότι μια «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση θα ξεκινούσε από εκεί…Αν μη τι άλλο, για να είναι συνεπής στις διακηρύξεις της…Για να μην αποδεικνύεται «μία από τα ίδια» μ’ εκείνους που κατέκρινε…Όμως, όπως αποδεικνύεται σε πολλές περιπτώσεις πλέον με πρωταγωνίστρια την παρούσα κυβέρνηση, η επαφή της με την πραγματικότητα αποδεικνύει πόσο αφελής και επιπόλαιη υπήρξε στις προεκλογικές (και όχι μόνο) προσεγγίσεις της

Με τον Στρατούλη,

τον Λαπαβίτσα

ή τον Βαρουφάκη;

ΚΑΤΑ τον αναπληρωτή υπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δημήτρη Στρατούλη «μεγαλύτερη ζημιά από ένα Grexit θα πάθουν οι δανειστές από την Ελλάδα…». Γι’ αυτό, κάλεσε τον κόσμο να «μην ανησυχεί»: «Θα δυσκολευτούμε για μερικούς μήνες» πρόβλεψε με θαυμαστή ψυχραιμία «αλλά όλα θα πάνε καλά…». «Είναι σαφές» πρόσθεσε «ότι έχουμε φροντίσει να έχουμε όλα εκείνα τα μέτρα, ώστε η Ελλάδα αν αντιμετωπίσει κάποιες λίγες δυσκολίες για κάποιους λίγους μήνες, να έχει τη δυνατότητα από εκεί και πέρα να ξαναμπεί σε δρόμους ανάπτυξης και ελπίδας…».

ΤΟΣΟ απλά είναι τα πράγματα λοιπόν; «Κάποιες λίγες δυσκολίες» για «κάποιους λίγους μήνες» και μετά διασφαλισμένη η συνέχεια; Μια ιδέα για τη διασφάλιση αυτής της συνέχειας, μας έδωσε αναλυτικότερα ο υπέρμαχος της εξόδου από το ευρώ, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Λαπαβίτσας, στην πρόσφατη συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό Jacobin: «Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να επιβάλει το συντομότερο δυνατόν ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και θα πρέπει να υποβάλει αμέσως σε ελέγχους τις τράπεζες. Είναι αυτονόητο. Θα πρέπει να κάνουμε ό,τι έκανε η Ε.Ε στο θέμα της Κύπρου. Τώρα, πόσο καιρό αυτοί οι έλεγχοι θα διαρκέσουν και τι μορφή θα πάρουν θα είναι ένα θέμα με το πώς εξελίσσεται η κατάσταση. Θα διαρκέσει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα. Και κάποια μορφή των ελέγχων κεφαλαίου θα παραμείνει ασφαλώς, όπως θα έπρεπε. Αυτό θα δημιουργήσει μια σειρά από νομικά ζητήματα - θα χρειαστούμε έναν στρατό από δικηγόρους. Τα συμβόλαια σε ξένο νόμισμα θα είναι προβληματικά», αναφέρει ο κ. Λαπαβίτσας και συμπληρώνει: «Έχουμε τέσσερις μήνες. Σε αυτούς τους τέσσερις μήνες θα μπορούμε να πάρουμε όλα τα είδη δράσης για να προετοιμαστούμε».

ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ αυτό, οι καταθέσεις θα παραμείνουν στα στρώματα ή στις κατσαρόλες; Οι μισθοί θα καταβάλλονται; Και πως; Η νεκροψία θα δείξει; Εν τέλει, μπορεί να υπάρξει ομαλή έξοδος από την ευρωζώνη; «Δεν μπορεί να υπάρξει τέτοιο πράγμα» υποστηρίζει από το 2013 ο Γιάννης Βαρουφάκης «διότι τότε θα ξεσπάσει η κόλαση. Στην Ελλάδα δεν έχουμε δικό μας νόμισμα σε σταθερή ισοτιμία με κάποιο ξένο. Οι έλληνες έχουν στην τσέπη τους, στα σεντούκια τους, στις καταψύξεις τους (όπου, μου λένε, κρύβουν ό,τι έχει μείνει από τις οικονομίες τους), ξένο νόμισμα - ευρώ. Η δημιουργία νέου εθνικού νομίσματος (όσο το «ξένο» ευρώ εξακολουθεί να υπάρχει), σε αυτή την περίπτωση, θα είναι καταστροφική. Γιατί; Με μεγάλα ποσά σε ευρώ να κυκλοφορούν ήδη στην αγορά, και ακόμη μεγαλύτερα να έχουν αποθηκευτεί εκτός τραπεζών στα διαφόρων ειδών σεντούκια ανά την επικράτεια και σε ξένους λογαριασμούς στο εξωτερικό, η έκδοση νέου νομίσματος θα δημιουργήσει μια διπλή, διαιρεμένη οικονομία. Από την μία θα έχουμε τις περισσότερες αποταμιεύσεις σε ευρώ. Από την άλλη θα έχουμε τους μισθούς και τις συντάξεις να βγαίνουν από τα ΑΤΜ των τραπεζών σε δραχμές. Με το που θα εισπράττονται, οι πολίτες θα προσπαθούν να ανταλλάσσουν τις δραχμές σε ευρώ, γνωρίζοντας ότι σε μερικές ώρες οι δραχμές τους θα υποτιμηθούν. Έτσι, θα έχουμε δύο Ελλάδες. Την Ελλάδα εκείνων που δεν έχουν πρόσβαση σε ευρώ, και οι οποίοι θα εγκλωβιστούν σε μια τριτοκοσμική Ελλάδα. Και την Ελλάδα που θα έχει πρόσβαση σε ευρώ, η εξουσία των οποίων θα είναι μεγάλη επί των υπόλοιπων. Για να νοικιάσεις ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα θα πρέπει να έχεις ευρώ. Για να στείλεις τα παιδιά σου σε ιδιωτικό σχολείο, το ίδιο. Πολλοί έμποροι θα εμπορεύονται μόνο σε ευρώ ή θα ζητούν «τοκογλυφικά» ποσά σε δραχμές. Όμως οι μισθοί και οι συντάξεις θα παρέχονται σε δραχμές. Εν πολλοίς, η Ελλάδα θα θυμίζει την Τουρκία της δεκαετίας του '80 όπου η διττή οικονομία (μία για τους εξαθλιωμένους «ανατολίτες» που λειτουργούσε με ντόπιο νόμισμα και μία για τους «εξευρωπαϊσμένους» πολίτες που χρησιμοποιούσαν μάρκα, φράγκα και δολάρια) δεν επέτρεπε την ανάπτυξη παρά μόνο ενίσχυε την ανισότητα και την υποανάπτυξη».

ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ, Λαπαβίτσας ή Βαρουφάκης; Το καλό μ’ αυτή την κυβέρνηση είναι ότι μπορείς ταυτόχρονα να διαφωνείς και να συμφωνείς μαζί της…Εξαρτάται ποιος ανεβαίνει στη σκηνή για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σ’ αυτό το πολύχρωμο φεστιβάλ απόψεων…Μέχρι να φανεί ποιανού η άποψη θα επικρατήσει πάντως, καλό είναι να περάσεις μια βόλτα από την τράπεζα…Όχι για να πιείς καφέ, αλλά για να σηκώσεις ό,τι απέμεινε…

  

Αγαπήσαμε όλοι ξαφνικά την ΕΡΤ;

              ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΤ συμβαίνει ό, τι και με το Δημόσιο…Μέχρι να μας πουν οι δανειστές ότι είναι υπέρογκο και αντιπαραγωγικό και να ζητήσουν απολύσεις, ήταν το αγαπημένο θέμα συζήτησης της ελληνικής κοινωνίας: πηγαίναμε οι δημοσιογράφοι το πρωί στη δουλειά και μας περίμεναν δέκα τουλάχιστον καταγγελίες πολιτών που πήγαν στο ΙΚΑ και δεν εξυπηρετήθηκαν ή στο Ταχυδρομείο και περίμεναν στην ουρά…Τις καταγγελίες συνόδευαν αναθέματα του τύπου «εμείς τους πληρώνουμε και είναι άχρηστοι», «οι περισσότεροι τα ξύνουν» και άλλα απαξιωτικά…Με το που ήρθε το μνημόνιο όμως και ετέθη θέμα πληθωρισμού υπαλλήλων, γίναμε οι καλύτεροι υπερασπιστές τους…Όχι να απολύσουν τους υπεράριθμους συναινέσαμε, αλλά ούτε καν να μετατάξουν όσους περισσεύουν σε μια υπηρεσία, ώστε να στελεχωθεί μια άλλη…Να τους αξιολογήσουν; Ούτε κατά διάνοια!...Διότι, είμαστε σίγουροι ότι θα τους αδικήσουν!...Εμείς που «άχρηστους» συλλήβδην τους ανεβάζαμε και άχρηστους τους κατεβάζαμε…Ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι ούτε άχρηστοι είναι, ούτε χρειάζεται ν’ αξιολογηθούν, καθότι στο ελληνικό δημόσιο ανέκαθεν ίσχυε το «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση»!…

                 ΕΤΣΙ και με την ΕΡΤ…Όσο λειτουργούσε (πριν  εμπνευσθεί το «μαύρο» ο Σαμαράς) κανένας δεν ήταν ευχαριστημένος με την ποιότητα της…Τις ειδήσεις τις θεωρούσε κυβερνητική προπαγάνδα. Και μήπως δεν ήταν; Μνημειώδεις οι παρεμβάσεις Λάμψα, τη δεκαετία του ’70, ακόμη και κατά του προσωπικού φίλου του «εθνάρχη» Μάνου Χατζιδάκη στο «Τρίτο»…Μνημειώδης η περίοδος Μαρούδα - Κωστόπουλου και το στυλ Χατζάρα στην εκφώνηση του δελτίου ειδήσεων, τη δεκαετία του ογδόντα…Μνημειώδεις κι οι περίοδοι Λαλιώτη, Κασσίμη, Ρουσσόπουλου, Πολύδωρα, Κεδίκογλου κ.λ.π…Αυτά ως προς την ενημέρωση…Ως προς την ψυχαγωγία, αλήστου μνήμης το «κόψιμο» της ταινίας του Νίκου Αλευρά «πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι» το μακρινό 1985 κατόπιν διαμαρτυρίας των νοικοκυραίων, αλήστου μνήμης και το κόψιμο του γκέϊ φιλιού, το κοντινό 2012 στον «Πύργο του Ντάουτον»…Ενώ για την ποιότητα των αθλητικών μεταδόσεων (Αλέκος Θεοφιλόπουλος και ξερό ψωμί!) ούτε κουβέντα: «πόσο τους πληρώνουμε τους άχρηστους;» ήταν η επωδός των φιλάθλων σε κάθε αθλητική μετάδοση…

            ΑΥΤΗ λίγο - πολύ ήταν η άποψη μας για την ΕΡΤ, όλα τα χρόνια μέχρι το «μαύρο» του Σαμαρά…Και γινόταν ακόμη χειρότερη, εξ αιτίας των σχεδόν καθημερινών απεργιακών κινητοποιήσεων, της σπατάλης, της συνδικαλιστικής κυριαρχίας και της διαρκούς  ασυνέπειας στη ροή του προγράμματος…Το ότι υπήρχαν και διαμάντια τηλεοπτικά όπως τα ντοκιμαντέρ των Κούλογλου, Βαξεβάνη, Αυγερόπουλου ή σειρές σαν τον «Πύργο του Ντάουντον») και ραδιοφωνικά (Πετρίδης, «Τρίτο» κ.λ.π) δεν αρκούσε ώστε να  «μετριάσει» την αντίληψη μας για την κρατική τηλεόραση…Γι’ αυτό και την είχαμε καταδικάσει σε μονοψήφια ποσοστά τηλεθέασης (που σε μεγάλο ποσοστό οφείλονταν στις αθλητικές μεταδόσεις), όλα αυτά τα χρόνια…

            ΜΕ το που ήρθε όμως η βίαιη ενέργεια Σαμαρά και το περίφημο «μαύρο», εξωραΐστηκαν τα πάντα…Σα να έκλεισε το BBC!!! Αποτέλεσμα; Άλλη μια αναμέτρηση της ελληνικής κοινωνίας με το «μέτρο» χάθηκε εις βάρος του «μέτρου»…Το οποίο στην περίπτωση της δημόσιας τηλεόρασης είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο, αν θέλουμε να βρει τον δρόμο της…Καθότι, μόνον αν αξιολογηθεί αντικειμενικά το παρελθόν, μπορεί να συμβεί αυτό που υποσχέθηκαν οι εργαζόμενοί της στην εκδήλωση για την επανεκκίνησή της: μια ΕΡΤ της νέας εποχής…

Σάββατο, 13 Ιουνίου 2015

Ζουν πιο πολύ

οι δημόσιοι

ή οι ιδιωτικοί

υπάλληλοι;

            ΣΥΜΦΩΝΑ με τη wikipedia, το ολικό προσδόκιμο της ζωής στην Ελλάδα είναι 80,18 χρόνια. Κατά μέσο όρο, 77,59 χρόνια ζουν οι άνδρες και 82,93 οι γυναίκες που τις  …καταπιέζουν οι άνδρες! Για το επιστημονικό παράδοξο, ο καταπιεζόμενος να ζει περισσότερο από τον καταπιεστή του, έχει μιλήσει με γλαφυρό τρόπο, πριν από πολλά χρόνια ο Νίκος Δήμου, αλλά σήμερα δεν είναι αυτό το θέμα μας…Το θέμα μας σήμερα, είναι ότι ο πίνακας με τον δείκτη προσδόκιμου ζωής στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του κόσμου αποτυπώνει μεν σε «χρόνια ζωής» τις οικονομικές ανισότητες (είναι τυχαίο λέτε που στον σχετικό πίνακα είναι πρώτο το Μόνακο;  Ή, ότι, στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται η Ιαπωνία, η Σιγκαπούρη, η Ελβετία και το Χόνγκ Κόνγκ και στην τελευταία το Τσαντ;), πλην όμως, πέραν της διακρίσεως ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, δεν υπεισέρχεται σε περαιτέρω κατηγοριοποιήσεις…Π.χ. δεν μας λέει ποιο είναι το προσδόκιμο ζωής των δημοσίων υπαλλήλων και ποιο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα…

            ΓΙΑ ΝΑ μη μας το λέει, προφανώς δεν υπάρχει διαφορά στο προσδόκιμο ζωής δημοσίων και ιδιωτικών  υπαλλήλων…Παντού στον κόσμο, το προσδόκιμο ζωής μια και μόνο διάκριση γνωρίζει: αυτή μεταξύ ανδρών και γυναικών…Σ΄ όλο τον κόσμο; Σ’ όλο! Και στην Ελλάδα; Και στην Ελλάδα! Ήμουνα κατηγορηματικός σ’ αυτό, μέχρι που διάβασα αναλυτικά την 47σελίδη, πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –  ΑΝΕΛ προς τους δανειστές. Σ’ αυτή, μεταξύ άλλων, παρουσιάζονται τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Για το 2016 η κυβέρνηση βεβαιώνει τους δανειστές ότι  οι δημόσιοι υπάλληλοι θα βγουν στη σύνταξη σε ηλικία 56, 3 ετών κατά μέσο όρο, ενώ οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ (οι του ιδιωτικού τομέα δηλαδή) σε ηλικία 60,3 ετών. Το 2040, η κυβέρνηση προτείνει (αφού προφανώς,  γίνουν οι επιβαλλόμενες αλλαγές) όριο συνταξιοδότησης για τους μεν υπαλλήλους του Δημοσίου τα 64,4 χρόνια, για δε τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα (ΙΚΑ –  ΓΕΑΜ) τα 67 χρόνια…

            ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΩ ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν θέλει  να ευνοήσει τους δημόσιους υπαλλήλους εις βάρος των συνάδελφων τους του ιδιωτικού τομέα, καθότι ως «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση  αγωνίζεται για την εξάλειψη των ανισοτήτων…Προφανώς, σπεύδει να υπερασπιστεί  τη διάκριση που και οι προηγούμενες κυβερνήσεις συντήρησαν, γιατί έχει στοιχεία για το προσδόκιμο ζωής που δεν γνωρίζει ο υπόλοιπος κόσμος…Πρέπει λογικά, να γνωρίζει μόνο αυτή, ότι το προσδόκιμο ζωής των δημοσίων υπαλλήλων να είναι μικρότερο κατά τρία- τέσσερα περίπου χρόνια από εκείνο των ιδιωτικών υπαλλήλων και επιχειρεί με την πρόταση της να «θεραπεύσει» τις ανισότητες της φύσης…Άλλωστε και δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται, ότι οι του δημοσίου τομέα κουράζονται περισσότερο από εκείνους του ιδιωτικού: δουλέψατε ποτέ σε πρωτόκολλο για να δείτε τι ζόρι τραβάνε; Αφήστε που το άγχος της  …μονιμότητας «σκοτώνει», καθώς αφαιρεί από τη ζωή του δημοσίου υπαλλήλου κάθε δυσάρεστη ανατροπή…

            ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ όμως…Κι ας επιχειρήσουμε να μιλήσουμε για μια ακόμη φορά για τη γελοιότητα αυτής της χώρας, που δεν επιχειρεί απλώς να κοροϊδέψει μόνο τους ξένους (καθότι για τα «πλασματικά» έτη δεν γίνεται κουβέντα), αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό…Υπάρχει άραγε, σοβαρό επιχείρημα βάσει του οποίου ο δάσκαλος που δουλεύει πενθήμερο και κάνει διακοπές τρεις μήνες το καλοκαίρι και ένα μήνα Πάσχα και Χριστούγεννα, θα πρέπει να συνταξιοδοτείται τρία και πλέον χρόνια νωρίτερα από τον φορτοεκφορτωτή, τον ηλεκτρολόγο ή τον χειριστή μπουλντόζας; Υπάρχει σοβαρό επιχείρημα, βάσει του οποίου η κομμώτρια πρέπει να συνταξιοδοτείται σε πιο μεγάλη ηλικία από την υπάλληλο της Περιφέρειας; Όχι, βέβαια…Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα του κόσμου, (καπιταλιστική ή σοσιαλιστική) αυτή η ανισότητα  θα έβγαζε τους πολίτες στους δρόμους…Στην δική μας, συμβαίνει ακριβώς  το αντίθετο: οι πολίτες βγαίνουν στο δρόμο, μόλις διαπιστώσουν ότι ξένοι ή ντόπιοι μεταρρυθμιστές επιχειρούν  να άρουν την ανισότητα! Και το ακόμη πιο παράδοξο: στο δρόμο δεν βγαίνουν μόνον αυτοί που θίγονται (που στο κάτω – κάτω έχουν κάθε δίκαιο να το κάνουν) αλλά κι αυτοί που επωφελούνται, καθότι οι συνήθεις διαδηλώσεις με αίτημα «κάτω τα χέρια από το ασφαλιστικό» συνδιοργανώνονται από ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ κι έχουν βεβαίως, τη συμπαράσταση όλων των κόμματων και κυρίως εκείνων που εμπορεύονται την ισότητα…

            «ΠΙΣΩ από τις κυβερνήσεις, πίσω από τον μηχανισμό του κράτους, βρίσκεται μια κυρίαρχη τάξη» λέει ο Μισέλ Φουκώ…Στην περίπτωση της Ελλάδας, η τάξη αυτή δεν προσδιορίζεται από τις κλασσικές αναλύσεις περί ταξικής κοινωνίας…Η κυρίαρχη τάξη είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που με τον όγκο τους (και τις ψήφους τους) ελέγχουν τις κυβερνήσεις…Το διαπιστώσαμε από τον θόρυβο που έγινε όταν τέθηκαν σε διαθεσιμότητα οι δύο-τρεις χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι (εισπράττοντας καθήμενοι, στο διάστημα της διαθεσιμότητας τους,  700 ευρώ μηνιαίως) κι από την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζεται η ανεργία 1.500.000 υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα…Το διαπιστώνουμε καθημερινά, ζώντας την αγωνία των κυβερνώντων να διασφαλίσουν μισθούς και συντάξεις για τους κρατικοδίαιτους και αδιαφορώντας για το αν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα εισπράττουν στην ώρα του τον μισθό τους…Κατά τα άλλα, ωραία λόγια για τον ιδιωτικό τομέα «που παράγει πλούτο» και ευχετήριες  αναφορές  στην ανάπτυξη…«Πολιτική είναι να εφαρμόζεις την κοινή λογική στα μεγάλα προβλήματα» κατά τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη…Αλλά απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό, είναι να υπάρχει «κοινή λογική»…

Το ποδόσφαιρο

διδάσκει…

ΘΥΜΑΜΑΙ ένα ματς του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα κι ένα του Ολυμπιακού με τη Γιουβέντους…Το πρώτο είχε λήξει 5 – 0 υπέρ των Ισπανών και το δεύτερο 7 – 0 υπέρ των Ιταλών…Πριν διεξαχθούν, οι ποδοσφαιριστές και των δύο ελληνικών ομάδων εξέφραζαν την αισιοδοξία τους με δηλώσεις μετριοπαθείς: «δύσκολη ομάδα, αλλά θα προσπαθήσουμε», «έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα…» και άλλες σχετικές…Παρά το γεγονός, ότι πήγαιναν προετοιμασμένοι για το δύσκολο (έως ακατόρθωτο) του εγχειρήματος, οι βαριές ήττες δεν πέρασαν χωρίς συνέπειες: ο Ολυμπιακός κόντεψε να διαλυθεί και το απέφυγε γιατί έδιωξε τον τερματοφύλακά του στον οποίο «φόρτωσε» όλη την ευθύνη, ο δε Παναθηναϊκός ταπεινώθηκε άσχημα σε εποχές που έδειχνε «καλό πρόσωπο» στην Ευρώπη…

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ είναι ότι ακόμη κι όταν έχεις επίγνωση του πόσο δύσκολος είναι ο αντίπαλος που έχεις ν’ αντιμετωπίσεις και είσαι «μετρημένος» στις δηλώσεις σου πριν την αναμέτρηση, μια βαριά ήττα έχει ολέθρια αποτελέσματα…Ακόμη χειρότερα γίνονται τα πράγματα, όταν οι δηλώσεις σου δεν είναι μετρημένες και λίγη ώρα πριν από τη σύγκρουση με το «θηρίο» υπόσχεσαι ότι θα το βάλεις να χορεύει και θάναι μέρα μεσημέρι!...Χειρότερα, γιατί η κριτική για την ήττα εμπεριέχει και την αδυναμία σου να εκτιμήσεις την κατάσταση…

ΑΥΤΟ που καταλαβαίνουν συνήθως οι ποδοσφαιριστές και δεν βγαίνουν πριν τα ματς του Τσάμπιονς Λήνγκ να δηλώσουν «θα βάλουμε τη Μπαρτσελόνα να χορεύει πεντοζάλη και θάναι μέρα μεσημέρι», δεν το κατάλαβαν  τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτο τον πρωθυπουργό…Αντιμετώπισαν λοιπόν, εξ αρχής τους δανειστές σαν τον πιο εύκολο αντίπαλο…Που, θα αρκούσε μια «νωπή εντολή» του ελληνικού λαού για να τους κατατροπώσουν!...Παρά το γεγονός, ότι οι ίδιοι τους χαρακτήριζαν «εκβιαστές», «οικονομικούς δολοφόνους», «τοκογλύφους», «ναζί» και «αδίστακτους τρομοκράτες»…

ΑΦΕΛΕΙΑ; Άγνοια του κινδύνου; Υπερεκτίμηση δυνατοτήτων; Από πότε άραγε, η βούληση ενός λαού, αρκεί για να μετατρέψει «στυγνούς τοκογλύφους» και «οικονομικούς δολοφόνους» σε συνετούς δανειστές που υπακούουν στις εντολές του δανειζομένου; Βάσει ποιας λογικής, ο Σόιμπλε θα μετατρεπόταν σε καλοπροαίρετο εταίρο από «γεράκι της οικονομίας»; Επειδή θα έβλεπε πλέον απέναντί του τον Βαρουφάκη και τον Τσακαλώτο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ πίστεψε πολύ στο «χαρτί» του «συστημικού κινδύνου»…Περισσότερο απ’ ότι έπρεπε…Και, καθώς θεωρούσε (και πιθανόν θεωρεί ακόμα) ότι οι Ευρωπαίοι θα φοβόντουσαν περισσότερο από τον ίδιο το ενδεχόμενο ενός Grexit επένδυσε σ’ αυτό!... «Αν δεν μας ικανοποιήσετε θα σας πάρουμε στο λαιμό μας» ήταν (και είναι) συνοπτικά η στρατηγική του…Την υπερασπίστηκε με χίλιους τρόπους (δημοψήφισμα, εκλογές, πιστωτικό γεγονός, μάζεμα αποθεματικών, δηλώσεις, απειλές κ.λ.π.) μέχρι στο τέλος να υποχρεωθεί να τους στείλει μνημόνιο 47 σελίδων, με το οποίο αποδέχεται τον ΕΝΦΙΑ (που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας αρνείτο για συμβολικούς λόγους να πληρώσει ως τον πιο άδικο φόρο), αποδέχεται αυξήσεις στον ΦΠΑ και σειρά νέων φόρων («δεν έχουν οι άνθρωποι να πληρώσουν» έλεγε ως τον Ιανουάριο για τους φόρους που ο ίδιος ετοιμάζεται να «φουσκώσει»), αποδέχεται ΟΛΕΣ (πλην του «Ελληνικού») τις ιδιωτικοποιήσεις και πολλά ακόμη απ’ αυτά που δεν τόλμησε να περιλάβει στο email Χαρδούβελη η προηγούμενη κυβέρνηση, γιατί φοβήθηκε ότι θα τα ακύρωνε μ’ ένα νόμο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!...Οι φαρμακοποιοί κάτι περισσότερο ξέρουν επ’ αυτού…

ΚΑΙ ποια είναι η δικαιολογία για την υποταγή; Ότι είναι αδίστακτοι εκβιαστές οι ξένοι!...Μα το ξέραμε!...Το ήξεραν!...Αυτούς ακριβώς τους «αδίστακτους εκβιαστές» υποσχέθηκαν ότι θα κατατροπώσουν!...Προφανώς, γιατί δεν διδάχθηκαν τίποτα από το ποδόσφαιρο…Αν το παρακολουθούσαν συστηματικά θα εκτιμούσαν την σημασία της μετριοπάθειας στην έκβαση μιας αναμέτρησης και πολύ περισσότερο στη διαχείριση της ήττας…

Το «after» πιο δύσκολο….

ΥΠΑΡΧΕΙ κυβέρνηση που πορεύεται κόντρα στα «θέλω» των πολιτών; Όχι φυσικά, εάν  είναι κυβέρνηση που προέκυψε από ανόθευτη εκλογική διαδικασία και προτίθεται να  ζητήσει και πάλι ψήφο σε ανόθευτη εκλογική διαδικασία, όταν με το καλό συμπληρώσει την τρέχουσα θητεία της… Ο άλλοτε στενός συνεργάτης του Μπίλ Κλίντον, Τζώρτζ Στεφανόπουλος, στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του με τίτλο «Όλα πολύ ανθρώπινα» διαπιστώνει κατηγορηματικά ότι οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής, παγκοσμίως, είναι όμηροι των δημοσκοπήσεων. Δεν παίρνουν καμιά απόφαση αν δεν μελετήσουν τις δημοσκοπήσεις. Ακόμα χειρότερα: προκειμένου να λάβουν μια απόφαση με υψηλό πολιτικό κόστος, προτιμούν να την αναβάλλουν εις το διηνεκές, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, αν δεν πάρουν το οκ από μια μέτρηση των διαθέσεων της κοινής γνώμης.

ΤΙ ΛΕΝΕ οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων εικοσιτετραώρων στην Ελλάδα: ότι το 79% των πολιτών (σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της METRON ANALYPSIS που δημοσιεύτηκε το Σάββατο στα «Παραπολιτικά») τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ… Το 47% μάλιστα,  θεωρεί πως η κυβέρνηση πρέπει να δεχτεί τις προτάσεις των δανειστών και εταίρων  μας (αυτές που ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «ακραίες» και είπε στη Βουλή ότι «εξεπλάγη» όταν τις είδε!) ώστε να συνεχιστεί η χρηματοδότηση και ο δανεισμός της χώρας. Υπάρχει πιο ξεκάθαρη εικόνα για το τι θέλει  η πλειοψηφία συνεπώς; Όχι. Και το αποδεικνύουν κι οι άλλες δημοσκοπήσεις που «έτρεξαν» αυτό το διήμερο…

ΑΝ λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα που τόσο γλαφυρά  περιέγραψε ο Τζώρτζ Στεφανόπουλος, ο κ. Τσίπρας αργά ή γρήγορα θα υπογράψει τη συμφωνία… Δεν είναι ένα λογικό συμπέρασμα που προκύπτει από τον παραπάνω συλλογισμό, αλλά και  μια βεβαιότητα που δημιούργησε  ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλώντας την Παρασκευή στη Βουλή: «είμαστε περισσότερο παρά ποτέ κοντά στη συμφωνία» υπογράμμισε τόσο στην πρωτολογία, όσο και στην τριτολογία του, εν μέσω των «κεραυνών» που, για εσωκομματική κατανάλωση, εξαπέλυε κατά των δανειστών για τις «απαράδεκτες» απαιτήσεις τους…

«ΕΠΙ ποίου κειμένου συμφωνία;» είναι το ερώτημα… Θα βρεθεί… Ήδη η πρόταση της κυβέρνησης που αποδέχεται το σύνολο

( πλην Ελληνικού) των ιδιωτικοποιήσεων, αυξήσεις στο ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ και υπερφορολόγηση, κάμποσες απελευθερώσεις (οι φαρμακοποιοί στα κάγκελα) έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον κ. Πάνο Καμένο που μίλησε για αποκατάσταση της κυριαρχίας της χώρας…. Θα βρεθεί κάτι ακόμη που να ικανοποιεί τους δανειστές, δεν μπορεί… Κι αν δεν βρεθεί, δεν πειράζει: ούτε στα πιο τρελά όνειρα τους δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα περνούσε τόσο εύκολα το σύνολο των ιδιωτικοποιήσεων με αρμόδιο υπουργό τον κ. Λαφαζάνη!… Με το που θα μπει το νερό στο αυλάκι, θα έρθουν και τα επόμενα… Προς το παρόν, θα προσφέρουν τη δυνατότητα μιας «νίκης» στην κυβέρνηση, μέσω των υποχωρήσεων τους από το κείμενο των «τρελλών» απαιτήσεων…

ΣΥΜΦΩΝΙΑ συνεπώς θα υπάρξει… «Μνημόνιο» δεν θα λέγεται (αλλά θα είναι) και θα επιβάλλει μεταρρυθμίσεις… Η Βουλή θα το ψηφίσει ως καλύτερο από των δανειστών κι η κοινωνία που θα το υποστεί, θα το υποδεχτεί μ’ ένα «δόξα τω θεώ» προ του κινδύνου να καταλήξει στη δραχμή… Η συνέχεια του θρίλερ θα παιχτεί όταν θα έρχονται στη Βουλή οι εφαρμοστικοί νόμοι και «θα ανεβαίνουν στα κάγκελα» οι θιγόμενες κοινωνικές ομάδες… Στο αλά κάρτ κρίνονται οι συμφωνίες….

Αγωνία για

τη χρεοκοπία

και αγωνία

    για το τριήμερο…

           

ΤΟ ΒΡΑΔΥ της περασμένης Παρασκευής, ο γνωστός συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης – προσκεκλημένος  σε εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου- συμπύκνωσε τις εντυπώσεις του,  από μια σύντομη βόλτα στο πολύβουο κέντρο της πόλης, σε μια φράση: «αν έβλεπε τόσο κόσμο στα μπαρ και καφέ της Λάρισας ο Σόϊμπλε, όχι δανεικά θα μας έστελνε, αλλά θα μας ζητούσε κι από πάνω!...».Το ίδιο βράδυ, μετά την εκδήλωση, σε  μια κατάμεστη από κόσμο επίσης ταβέρνα της πόλης, η δημοσιογραφική συντροφιά αυτό το θέμα συζητούσε:

-  Είναι εικόνα χώρας σε οικονομική κρίση αυτή; Όλες οι ταβέρνες και τα μπαρ γεμάτα, είναι…

- Διακόσιες χιλιάδες κόσμο έχει η Λάρισα, η απάντηση…Το να έχουν τη δυνατότητα οι τριάντα χιλιάδες να ξοδέψουν για ένα καφέ ή μια μπριζόλα δεν σημαίνει κάτι..

- Μα υπάρχουν παντού στον κόσμο, πόλεις με διακόσιες χιλιάδες κατοίκους…Δεν συναντάς, όμως τόση πολυκοσμία στις πλατείες και τους πεζοδρόμους τους!…Στις τουριστικές πόλεις ίσως, να συμβαίνει το ίδιο, αλλά τον ντόπιο πληθυσμό σε καθημερινή «έκθεση» στα τραπεζάκια έξω, ποτέ δεν θα τον συναντήσεις σε πόλεις με ανάλογο πληθυσμό, στο εξωτερικό…

- Νέοι είναι…Κατά κανόνα φοιτητές και άνεργοι….Οι οικογενειάρχες κι οι συνταξιούχοι αντιθέτως, υποφέρουν…

-    Οι άνεργοι; Με ποιο εισόδημα; Όσο για τους συνταξιούχους: Η Λάρισα είναι η μόνη πόλη ίσως, που βλέπει συχνά στον τοπικό της Τύπο, να δημοσιεύονται διαμαρτυρίες για «ρατσισμό»  εκ μέρους των καφετεριούχων εις βάρος των συνταξιούχων, που καταγγέλλουν ότι τους διώχνουν, γιατί χαλάνε το προφίλ των καταστημάτων τους!...

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ συνεχίστηκε και δεν διέφερε υποθέτω, καθόλου από τον διάλογο που όλοι κάνουμε μεταξύ μας, έχοντας την εικόνα μιας πόλεως, η «εξωστρέφεια» της οποίας κάθε άλλο παρά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης παραπέμπει…Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως, ότι δεν υπάρχει οικονομική κρίση…Αλλά, ακόμη και τώρα- πέντε χρόνια μετά- είναι δυσανάγνωστα τα χαρακτηριστικά της και πολλές οι κρυφές πλευρές της…Όχι, ως προς τη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα…Επ’ αυτού δεν χωράει καμία αμφιβολία: η χώρα έχει πτωχεύσει…Ως προς τον πληθυσμό της όμως, η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με την καθημερινή αφήγηση της πολιτικής μας ηγεσίας και των ΜΜΕ…

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ και η εικόνα των δελτίων ειδήσεων του τελευταίου 48ώρου: σ’ όλα ανεξαρτήτως τα κανάλια χθες και προχθές, η θεματολογία των ειδήσεων ξεκινούσε από την κρισιμότητα των ημερών αναφορικά με την υπογραφή συμφωνίας με τους εταίρους και κατέληγε σε ρεπορτάζ  για τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούσαν κατά τη διάρκεια του εορταστικού τριημέρου, με τη διαβεβαίωση ότι θα «φτιάξει» εντέλει  ο καιρός και δεν θα χαθεί η ευκαιρία εξόδου!...Αυτή η συνύπαρξη της αγωνίας για το αν θα χρεοκοπήσει η χώρα, με την αγωνία για το αν θα χαθεί το τριήμερο, είναι το μίγμα των συναισθημάτων μιας χώρας που έχει χάσει το μέτρο…«Ταπί και ψύχραιμοι» καθώς μετράμε αντίστροφα για πιθανή χρεοκοπία; Προφανώς!...Μοναδική περίπτωση στον πλανήτη…Γαλουχημένοι είτε με  Κοέλιο (θα συνωμοτήσει το σύμπαν και θα συμβεί αυτό που θέλουμε), είτε με το ρωμέϊκο «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά»…Με πίστη στον «θεό της Ελλάδας», στον «από μηχανής θεό» και στο «δαιμόνιο του έλληνα» που «πάντα τα καταφέρνει» στο τέλος…Αλλά και «καβατζωμένοι» ταυτόχρονα για παν ενδεχόμενο, με τα λεφτά στο στρώμα, στη χύτρα ταχύτητας, στη θυρίδα, στο εξωτερικό…

ΤΙ ΧΩΡΑ είμαστε στ’ αλήθεια; Πόσο ειλικρινείς είμαστε απέναντι σ’ αυτό που μας συμβαίνει; Πέραν της διαχείρισης της αντιδικίας μας με τους ξένους, τι έχουμε προγραμματίσει ώστε η οικονομία  μας να μην εξαρτάται απ’ αυτούς; Διδαχθήκαμε κάτι αυτά τα πέντε χρόνια; Μιλήσαμε για την ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης; Κάναμε κάτι ώστε οι δαπάνες του κράτους να μην καλύπτονται μόνον από (υπερβολικούς) φόρους και δανεικά; Προσανατολίσαμε το παραγωγικό μας μοντέλο; Τίποτα…!Δεν κάναμε τίποτα…Το μόνο που κάναμε είναι αυτό που ξέραμε πάντα να κάνουμε…Να απειλούμε: δανείστε μας γιατί θα σας πάρουμε στο λαιμό μας πριν αναχωρήσουμε για ένα ακόμη τριήμερο ξενοιασιάς!... Σαν τον πιτσιρικά που, ενώ ντύνεται για τη νυκτερινή του έξοδο, προειδοποιεί τον πατέρα του ότι θα πηδήξει απ’ το μπαλκόνι επειδή δεν του δίνει χαρτζιλίκι και σκέφτεται μόνο το τι θα πάθει ο πατέρας του απ’ το απονενοημένο διάβημα και όχι ο ίδιος…

ΑΚΟΜΑ κι αν (σεβαστούν λοιπόν, οι εταίροι το τριήμερο μας και) κλείσει η συμφωνία στις 4 Ιουνίου, πιστεύει κανείς ότι η συνέχεια για μια χώρα που σκέφτεται έτσι, θα είναι λαμπρή;