Άλλο media

κι άλλο …μύδια!

 ΑΠΟ μια κυβέρνηση η οποία ορίζει ως προαπαιτούμενο για την (επανα)λειτουργία της κρατικής τηλεόρασης ότι πρέπει να (ξανά)απασχολήσει το σύνολο των εργαζομένων που απασχολούσε πριν κλείσει (αδιαφορώντας για την απίστευτη, εν τω μεταξύ,  μείωση των διαφημιστικών εσόδων την τελευταία διετία, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη δημιουργία νέων ελλειμμάτων), δεν μπορείς να περιμένεις κάτι διαφορετικό από το να θέτει ως προαπαιτούμενο για την αδειοδότηση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών τον αριθμό των υπαλλήλων που πρέπει ν’ απασχολούν… Το αν μπορούν ν’ αντέξουν οικονομικά, είναι ασήμαντη λεπτομέρεια, βεβαίως… Αν δεν μπορούν,  οι ιδιοκτήτες τους να βάλουν το χέρι βαθειά στην τσέπη και να καλύψουν τυχόν ελλείμματα, με την ίδια γαλαντομία που καλύπτουν οι φορολογούμενοι τα ελλείμματα της ΕΡΤ!...

            ΩΣ δημοσιογράφος που μισθοδοτείται από τηλεοπτικό κανάλι τα 25 τελευταία χρόνια, αντιλαμβάνεσθε ότι έχω κάθε συμφέρον να είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων προς τη νέα κυβέρνηση που, στο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ, λαμβάνει πρόνοια ώστε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας που έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα να απασχολούν 400 υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης, όλα τα κανάλια μη ενημερωτικού χαρακτήρα ν’ απασχολούν κατ’ ελάχιστο 50 υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης και όλα τα κανάλια τοπικής εμβέλειας 20 κατ’ ελάχιστο υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης…

            Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ  μου προς την κυβέρνηση οφείλεται στο γεγονός ότι, αν τηρηθούν τα προβλεπόμενα από το νόμο, οι κατ’ ελάχιστο προβλεπόμενες ανά κανάλι θέσεις εργασίας πολλαπλασιαζόμενες επί του αριθμού των καναλιών που λειτουργούν στην Ελλάδα, μας δίνουν έναν απίστευτο αριθμό θέσεων εργασίας (6.000 τουλάχιστον)! Αν σ’ αυτόν, προσθέσει κανείς τον αριθμό των εργαζομένων ήδη στις τρεις ΕΡΤ και εκείνους που εργάζονται στους εκατοντάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς , στις (πολιτικές και αθλητικές, εθνικές και τοπικές) εφημερίδες, στα περιοδικά  και τα ενημερωτικά portal, συμπεραίνει ότι 15- 20.000 θέσεις εργασίας στα media πάσης φύσεως, είναι ήδη εξασφαλισμένες μ’ ένα και μόνο νόμο…!

         ΑΝ μάλιστα, η κυβέρνηση έβρισκε κι έναν τρόπο, ώστε όλοι οι παραπάνω εργαζόμενοι στα media να πληρώνονται(πρώτον) και στην ώρα τους (δεύτερον), όχι απλώς ευγνώμονες θα της ήμασταν, αλλά θα της ανάβαμε κι ένα κεράκι κάθε φορά που θα προσερχόμασταν στο λογιστήριο της επιχείρησης για την εξόφληση της μισθοδοσίας μας!… Ιδίως τώρα, που βλέπουμε να συμπληρώνεται μια πενταετία φθίνουσας διαφημιστικής δαπάνης που κατέστησε δύσκολη υπόθεση την μισθοδοσία ακόμη και σε παραδοσιακά ΜΜΕ που ουδέποτε είχαν δώσει αφορμή(όχι μη καταβολής μισθών, αλλά) καθυστέρησης έστω, της πληρωμής των υπαλλήλων τους… Μόνο το τελευταίο δίμηνο του capital control η διαφημιστική δαπάνη στην Ελλάδα σημείωσε κάθετη πτώση (80-90% σε κάποια ΜΜΕ!) που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Αύγουστος είναι παραδοσιακά «νεκρός»  μήνας κι ότι η ύφεση θα συνεχιστεί, καθιστά αδύνατη σχεδόν την καταβολή των μισθών των εργαζομένων στα ΜΜΕ τουλάχιστον ως το τέλος του χρόνου… Αν μάλιστα, συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι οι εφημερίδες για να εξασφαλίσουν πλέον χαρτί θέλουν ρευστό και τα κανάλια δικαιώματα (ταινιών, αθλητικών μεταδόσεων, ψυχαγωγικών προγραμμάτων) επίσης, το τοπίο καθίσταται εφιαλτικό το επόμενο χρονικό διάστημα…

          ΟΧΙ ότι δεν ήταν έτσι πριν από την κρίση… Η «Ελευθεροτυπία», η «Αθλητική ηχώ», το ALTER και δεκάδες ΜΜΕ μικρότερης ισχύος σ’ όλη την Ελλάδα κατέβασαν ρολά πριν αρχίσει η φθίνουσα πορεία της διαφημιστικής δαπάνης, που αργότερα «έκλεισε» περιοδικά με μεγάλη( «Ταχυδρόμος», «Γυναίκα») ή με μικρότερη ιστορία (ΚΛΙΚ, STATUS, ΜΕΝ)… Το μιντιακό σύστημα στη χώρα μας ήταν πάντοτε ένας «γίγαντας» που στηριζόταν σε «πήλινα πόδια» και στο μεγαλύτερο μέρος του δεν πλήρωνε στην ώρα του ακόμη και την εποχή της αστακομακαρονάδας…

            ΤΩΡΑ η κυβέρνηση επιχειρεί να «βάλει μια τάξη» λέει.. Μήπως να «εκδικηθεί» θα ήταν το σωστότερο; Γιατί, ο τρόπος που «πλασάρει» η ίδια το  νομοσχέδιο της δεν δηλοί προθέσεις εξυγίανσης, αλλά «τιμωρίας του εκδοτικού κατεστημένου»… Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι του αρμόζει αυτή η  τιμωρία του «κατεστημένου» και οδηγείται στο κλείσιμο των «μέσων της διαπλοκής»… Ποιος τιμωρείται ουσιαστικά; Ο καναλάρχης που μπορεί να προσλάβει είκοσι ή τετρακόσιους χαμηλόμισθους υπαλλήλους ή οι εργαζόμενοι που, έλλειψη εσόδων, θα πληρώνονται του αγίου… Φανουρίου; Κι αν ο καναλάρχης κλείσει εν τέλει το κανάλι, δηλώνοντας αδυναμία ν’ ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα, μόνον αυτός θα έχει τιμωρηθεί ή και  οι εργαζόμενοι του; Και τι προβλέπεται άραγε γι’ αυτούς; Ό,τι  μήπως  για τους εργαζόμενους της ΕΡΤ που ξαναβρήκαν την δουλειά τους βασιζόμενοι στις εισφορές των φορολογουμένων; Δεν το νομίζω…

            ΑΛΛΑ τι σημασία έχουν όλα αυτά… Μια κυβέρνηση που αδιαφορεί έτσι  κι αλλιώς, για την αξία που πρέπει να έχει ένας ισοσκελισμένος προϋπολογισμός (ώστε τα έξοδα να ανταποκρίνονται στα έσοδα)για τα δημόσια  οικονομικά, είναι δυνατόν να νοιάζεται για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς των media;