H αβάσταχτη

ελαφρότητα

της Νέας Δημοκρατίας…

ΣΤΙΣ αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου βρέθηκα σε μια ταβέρνα της Θεσσαλονίκης, με δημοσιογραφική συντροφιά  να δειπνούμε με το σύνολο σχεδόν του ηγετικού πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας…Και, καθώς το κρασί έρεε άφθονο κι οι γραβάτες είχαν λυθεί, η συζήτηση για το παρόν και το μέλλον του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ξέφυγε από τις τυπικότητες μιας comme il faut συζήτησης μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων και έγινε απολύτως ουσιαστική…Όταν λοιπόν, κάποια στιγμή μου ζητήθηκε να πω την γνώμη μου, δεν έκρυψα λόγια:

-         Αυτό που ξέρω εγώ – τους είπα – είναι ότι το κόμμα είναι έρμαιο των ισορροπιών που έχουν διαμορφωθεί στο εσωτερικό  του. Ακόμη και σε επίπεδο μεσαίων στελεχών. Στη Λάρισα π.χ, εν όψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου στη διαμόρφωση του ψηφοδελτίου της Λάρισας δεν τολμήσατε ν’ απαλλαγείτε  ούτε καν  από τους υποψήφιους που προσβάλλουν το κόμμα…

-         Υπάρχουν υποψήφιοι που προσβάλλουν το κόμμα στη Λάρισα; με ρώτησαν…

-         Και στη Λάρισα και σ’ όλη την Ελλάδα υπάρχουν…Είναι αυτοί που στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια γιατί η ηγετική ομάδα δεν έχει το θάρρος ή το κουράγιο να τους πει ότι είναι «νούμερα»…Δεν έχουν πιθανότητες εκλογής, αλλά πολιτεύονται με τη Νέα Δημοκρατία και δυστυχώς την εκπροσωπούν…Με ό,τι σημαίνει αυτό για την σοβαρότητα του κόμματος…

ΜΙΛΗΣΑΜΕ και με ονόματα (ποιος δεν τα ξέρει άλλωστε) και κουνούσαν με νόημα το κεφάλι άπαντες, ψελλίζοντας «γίνονται σ’ όλα τα κόμματα αυτά»…Προφανώς και σ’ εκείνα που προσπαθούν να πείσουν ότι η επιπολαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνη για τον τόπο…Ένας από τη συντροφιά, εκείνη τη στιγμή, έθεσε ζήτημα γραμματέα:

-         Ας υποθέσουμε, είπε, ότι στην εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου το κόμμα δεν επιθυμούσε τη συμμετοχή του πρώην δημάρχου Λαρισαίων στο ψηφοδέλτιο, ποιος θα τολμούσε να του το ανακοινώσει; Ο γραμματέας του κόμματος; Φανταστείτε τον σχετικό διάλογο Τζανακούλη –  Παπαμιμίκου και θα καταλάβετε!...

ΔΕΝ είναι θέμα προσώπων, συμφώνησαν όλοι…Είναι όμως, θέμα της βαρύτητας που έχουν τα πρόσωπα…Κι αυτό δεν αφορά μόνο τα μεσαία στελέχη, αλλά και την ηγετική ομάδα του κόμματος…Μπορούσε π.χ. κάποιος να φανταστεί τον Άδωνι Γεωργιάδη να διεκδικεί την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, όταν ήταν βουλευτής του ΛΑΟΣ; Τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να φιλοδοξεί από προσωρινός να γίνει μόνιμος; Και για ποιο λόγο αυτοί που τον επέλεξαν ως προσωρινό αποφάσισαν ότι κάνει για μόνιμος; Γιατί εκτίμησαν ξαφνικά τις ικανότητες του  ή γιατί χρειάζονται χρόνο για να ετοιμάσουν τον πραγματικό διάδοχο; Αν κάποιος φέρει στη μνήμη του το γεγονός ότι το 2009 το 10% των νεοδημοκρατών ψήφισε για πρόεδρο τον Πανίκα Ψωμιάδη, όλα μπορεί να τα δεχτεί!...Δεν ισχυρίζομαι ότι ο κ. Μεϊμαράκης δεν είναι ικανός, ούτε ότι ο κ. Γεωργιάδης δεν «το έχει»… Ισχυρίζομαι ότι αν εξαιρέσει κανείς τον κ. Μητσοτάκη κανείς δεν προτίθεται ν’ αναζητήσει τις ιδεολογικές ρίζες της Ν. Δ. και να τις αναβαθμίσει στις παρούσες συνθήκες. Οι κρίσεις σ’ ένα πολιτικό κόμμα έρχονται, και παρέρχονται, είναι φυσιολογικές: «Αρκεί το βάθος της κρίσης να μην υπονομεύει τα θεμέλια τους» όπως έγραψε σ’ ένα άρθρο του ο Γιάννης Λόυλης.

 ΟΙ παθογένειες της ΝΔ δεν είναι απλώς πρόβλημα στρατηγικής και στίγματος, επισημαίνει: «Αυτά, τυπικά έστω, μπορούν να διορθωθούν αν εκλεγεί ένας στιβαρός αρχηγός και όχι οι ελαφροτάτων βαρών δήθεν «αντί-Τσίπρες». Ούτως ή άλλως ο Μεϊμαράκης προσπάθησε να στρέψει, στις εκλογές, τη ΝΔ προς το μεσαίο χώρο. Το πρόβλημα αφορά τη συνολική φυσιογνωμία που αντανακλά η ΝΔ. Ιδέες, νοοτροπίες, στελεχιακό δυναμικό, όλα φωτίζουν ένα πολιτικά υπέργηρο κόμμα, πελατειακό και βαθύτατα παλαιοκομματικό. Ενώ η υστερική αναζήτηση νέων σε ηλικία, καθώς και οι πομπώδεις ανοησίες ότι κάποιοι υποψήφιοι θα «αλλάξουν τα πάντα» παραπέμπουν στην απόλυτη κενότητα του πολιτικού λόγου τους.

 ΗΔΗ, η ζημία που η ΝΔ υφίσταται στην κοινωνία από τις ρηχές υποψηφιότητές της, είναι ανυπολόγιστη. Η παταγώδης ένδεια στελεχών έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Η ένδεια μέσα στον αμείλικτο χρόνο, έχει διογκωθεί. Καθώς μεγαλώνει, οι μέτριοι κλείνονται στο κάστρο τους βυθιζόμενοι και ανακυκλώνουν τους όμοιούς τους. Φυσικά, ουδείς επιτυχημένος επαγγελματικά, με γνώσεις, με ποιοτικά στοιχεία, πρόκειται να διαβεί τις πύλες της σημερινής ΝΔ. Τί σημαίνουν όλα αυτά λοιπόν; Ότι η ΝΔ δεν βιώνει απλώς μια κρίση. Έστω και την πιο σοβαρή στην ιστορία της. Αλλά ότι τα θεμέλια της είναι διαβρωμένα. Βρίσκεται πλέον σε ένα σπιράλ παρακμής».

Απύστεφτω!

Μάς κρήβουν

τοίν αλίθοια

  για το Παρίση!

ΛΟΙΠΟΝ, το λύσαμε κι αυτό το μυστήριο: «Οργανωμένο από την γαλλική κυβέρνηση, το χτύπημα στο Παρίσι»! Πρώτο θέμα χθες στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα» και αντικείμενο χιλιάδων αναρτήσεων στο διαδίκτυο από …υποψιασμένους συμπολίτες μας, όψιμους διεθνολόγους – κοσμοπολίτες που πήγαν κάποτε πενθήμερη στο Παρίσι (και τα ξέρουν όλα απ’ έξω και ανακατωτά), με ενθουσιώδη σχόλια για την αποκάλυψη: ΑΠΗΣΤΕΦΤΟ! ΣΤΟΙΜΜΕΝΩ! ΔΕΝ ΤΟ ΧΟΡΑΪ ΑΝΘΡΟΠΙΝΩΣ ΝΟΥΣ!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ επαναλαμβάνεται…Μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, που «έγινε κατά παραγγελίαν και αφού προηγουμένως είχαν ειδοποιηθεί οι Εβραίοι για να σωθούν», ήρθε η ώρα της αποδόμησης της Παρισινής πραγματικότητας…Την ιδέα που κάνει ήδη τον γύρο του διαδικτύου την είχε λέει, κάποιος Geroid O΄Colman ο οποίος «σε μια συνέντευξη διάρκειας δυο μόνο λεπτών στο Russia Today αποκαλύπτει πράγματα και θαύματα για την επίθεση στο Παρίσι, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο περισσότερων από 150 ανθρώπων»…Σύμφωνα με τις αναρτήσεις:

«ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΥ (sic) ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ! 

·        Μέσα στο Παρίσι τώρα πραγματοποιείται προπαγανδιστική εκστρατεία για να κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται να βγαίνουν στους δρόμους!

·        Οι επιθέσεις στη Συρία ενορχηστρώνονται από το εξωτερικό – ΝΑΤΟ. Επιτίθενται σε άμαχους Σύριους!

·         Υπάρχει ένας παγκόσμιος πόλεμος κατά του άμαχου πληθυσμού Πρόκειται για μια μορφή νεοαποικιοκρατίας – στοχεύει στο διαίρει και βασίλευε των πληθυσμών του κόσμου και στην υποβολή μιας παγκόσμιας τάξης ενάντια στα συμφέροντά τους!

·        Αυτή η νέα παγκόσμια τάξη που ωθείται στον παγκόσμιο πληθυσμό, εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα της άρχουσας τυραννικής ελίτ!

·        Δεν υπάρχει πόλεμος κατά της τρομοκρατίας! Υπάρχει ένας πόλεμος όπου ΗΠΑ και Ισραήλ χρησιμοποιούν ως μεσολαβητές τις τρομοκρατικές ομάδες για να διατηρήσουν την ηγεμονία τους.

·        Οι τρομοκράτες αυτοί χρηματοδοτούνται και εκπαιδεύονται από δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών.

·        Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το ISIS! Το ISIS είναι δημιούργημα των ΗΠΑ. Το ξέρουμε αυτό από αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των ΗΠΑ από την Υπηρεσία Πληροφοριών Άμυνας (DIA)».

Η ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΗ θεωρία συνωμοσίας αποδεικνύει ότι α) υπάρχουν βλαμμένοι σ΄ όλα  τα μήκη και τα πλάτη της γης και ότι β) η βλακεία είναι ανίκητη…Οι θεωρίες συνωμοσίας ανθούν παντού και υπάρχει συνήθως, ένα κοινό πρόθυμο να τις αποδεχθεί. Είτε στην Αμερική, όπου το 1/3 του πληθυσμού πιστεύει ότι ο Ομπάμα είναι Μουσουλμάνος, είτε στην Ελλάδα,  όπου οι αστικοί (και όχι μόνο) μύθοι ζουν ημέρες δόξας, όπως αποδεικνύει έρευνα που διενήργησαν από τις 23 έως τις 27 Ιουνίου 2014 σε τυχαίο δείγμα 1.045 ατόμων ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας υπό την επίβλεψη του Καθηγητή Γιάννη Κωνσταντινίδη της Μονάδας Ερευνών του ΠΑ.ΜΑΚ., το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και παρουσίασαν στο Βερολίνο σε συνέδριο που οργανώθηκε από το Κέντρο για τον αντισημιτισμό στην Ευρώπη.

ΒΑΘΙΑ πεπεισμένοι, λοιπόν, εμφανίζονται οι συμπολίτες μας σε ποσοστό 75,25% ότι η κρίση της ελληνικής οικονομίας ήταν προσχεδιασμένη από διάφορα εξωθεσμικά κέντρα, 68,66% υποστηρίζει ότι το φάρμακο ενάντια στον καρκίνο έχει βρεθεί αλλά δεν δίνεται σε ευρεία κυκλοφορία, 58,74% ισχυρίζεται ότι η επίθεση στους δίδυμους πύργους ήταν αποτέλεσμα καλά οργανωμένου σχεδίου των ΗΠΑ για να επιβάλουν την εξωτερική τους πολιτική. Και η «δαιμονοποίηση» των ΗΠΑ καλά κρατεί, με το 27% των ερωτώμενων να πιστεύουν ακόμη και ότι ο Νιλς Άρμστρονγκ δεν πάτησε ποτέ στη Σελήνη το 1969 και η προσελήνωση είχε σκηνοθετηθεί σε ερημική τοποθεσία!

Η καχυποψία επεκτείνεται και στην εγχώρια πολιτική, με το 60,86% των συμμετεχόντων στην έρευνα να πιστεύουν στην εβραϊκή καταγωγή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη! Οι πολιτικοί, εν προκειμένω, φαίνεται να χαίρουν της μικρότερης εκτίμησης. Στο σημείο που οι μελετητές ζητούν από τους ερωτώμενους να κατατάξουν τους θεσμούς, ανάλογα με τον βαθμό εμπιστοσύνης που τους εμπνέουν, βρίσκουμε τους πολιτικούς στην τελευταία θέση με διαφορά, πίσω ακόμη και από τους παραδοσιακούς «εχθρούς», τους Τούρκους, Αμερικανούς και Εβραίους! Στον αντίποδα των πολιτικών η Εκκλησία κερδίζει την πρώτη θέση στην κατάταξη.

«Η καχυποψία συνδέεται με άλλα δύο δημοσκοπικά ευρήματα: τη χαμηλότατη κοινωνική εμπιστοσύνη αλλά και την έλλειψη παιδείας», δηλώνει στην «Καθημερινή», που έκανε το σχετικό ρεπορτάζ (17 Ιουλίου 2014) ο ένας από τους καθηγητές που είχαν την ευθύνη της έρευνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σκέλος των ερωτήσεων γνώσεων, μόνο το 6,5% βρήκε και τις τέσσερις σωστές απαντήσεις σε στοιχειώδη ζητήματα πολιτικής και ιστορίας.

ΣΕ ένα πιθανό σενάριο, όπου οι ερωτώμενοι καλούνταν να επιλέξουν μεταξύ τριών ξένων επενδυτών, το εβραϊκό κεφάλαιο τοποθετήθηκε στην τελευταία θέση. Αντίστοιχα, σε ερώτηση για την εθνική ταυτότητα Ελλήνων με άλλο δόγμα (μουσουλμάνους, Εβραίους και καθολικούς), η πλειονότητα των ατόμων ισχυρίζονται ότι η θρησκευτική ταυτότητα υπερισχύει της εθνικής, δηλαδή ο μουσουλμάνος Έλληνας είναι περισσότερο μουσουλμάνος (73,62%), ο Εβραίος περισσότερο Εβραίος (60%) και ο καθολικός το ίδιο (42%).

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ των γεγονότων με εργαλείο ανάλυσης τις θρησκευτικές πεποιθήσεις παράγει παγκοσμίως θεωρίες συνομωσίας κι αυτό δεν είναι κάτι νέο…Το νέο είναι ότι διαπιστώνεις πλέον πως στην εποχή του διαδικτύου (από το οποίο – και κυρίως από τα facebook – ενημερώνεται αποκλειστικά πλέον ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας) αυτές οι θεωρίες έχουν ξεφύγει από το περιθώριο…Και δρουν τόσο διαβρωτικά πια, που αναρωτιέσαι τι σου επιφυλάσσει το μέλλον…  

Το συνηθίσαμε και αυτό;

         ΣΥΖΗΤΟΥΣΕ χθες η συντροφιά που μαζεύεται κάθε Κυριακή πρωί, για καφέ, για (τι άλλο;) το πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι… Ώσπου, ανάμεσα σε απόψεις για τον «θρίαμβο του τρόμου» («είχα προγραμματίσει ταξίδι στο Λονδίνο για δουλειά και τώρα το σκέφτομαι  αν πρέπει να πάω» είπε ένας φίλος επιχειρηματίας) και  προβληματισμούς για το επικίνδυνο της διασποράς «ανθρώπινων εκρηκτικών μηχανισμών» (« είμαστε σίγουροι για τους πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα; Και πώς ξέρουμε πως κάποιος απ’ αυτούς δεν θα μπει ζωσμένος εκρηκτικά στο Μέγαρο Μουσικής, την ώρα που δίνει συναυλία η Φιλαρμονική του Ισραήλ;»), ήρθε η ώρα του απολογισμού των έως σήμερα τρομοκρατικών χτυπημάτων….

...ΚΙ ΕΚΕΙ διαπιστώθηκε ότι όλα τα μέλη της συντροφιάς κρατούσαν ζωντανές στη μνήμη τους τις εικόνες του βομβαρδισμού των Δίδυμων Πύργων, τον Σεπτέμβριο του 2001… Αλλά είχαν σχεδόν ξεχάσει λεπτομέρειες από το χτύπημα στο Charlie Ebdo και έκαναν προσπάθειες να ανασύρουν εικόνες από παρελθόντα τρομοκρατικά χτυπήματα: «Η Μαδρίτη; Τι έγινε στη Μαδρίτη; Α, ναι στο τρένο ή μάλλον στον σιδηροδρομικό σταθμό… Ναι, ναι… Πολλοί νεκροί, καλά λες!... Το είχα εντελώς ξεχάσει»!...

ΑΥΤΟ είναι το αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων την τελευταία δεκαπενταετία τρομοκρατικών χτυπημάτων: θυμόμαστε το εναρκτήριο και το πλέον πρόσφατο!... Τα υπόλοιπα ήταν τόσα και συνέβησαν με τόσο μεγάλη συχνότητα το ένα μετά το άλλο, που τα ξεχάσαμε… Ακόμα και το εντελώς πρόσφατο της Τουρκίας, λίγες ημέρες πριν το προχθεσινό, στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου της γειτονικής χώρας!...

ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ άραγε και τα τρομοκρατικά χτυπήματα; Έγιναν στοιχείο της καθημερινότητας μας; Προφανώς… Όσοι δεν τα βιώσαμε ως θύματα, αυτόπτες μάρτυρες, συγγενείς πρωταγωνιστών ή πολίτες βαλλόμενης χώρας, αλλά ως απλοί τηλεθεατές βιώνουμε κάθε νέο χτύπημα ως μια ακόμη εντυπωσιακή είδηση, ο απόηχος της οποίας μέλλει να σβήσει με το που θα έρθει η είδηση για το επόμενο χτύπημα…

ΈΧΟΥΝ δίκαιο όσοι θεωρούν ότι η παγκόσμια   κοινότητα νοιώθει πως βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση… Ο πολίτης παρακολουθεί τις μάχες αυτού του ιδιότυπου πολέμου, μέσα από την τηλεόραση, όπως τα γυναικόπαιδα μάθαιναν  νέα για την εξέλιξη  του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, μέσα από τα πολεμικά ανακοινωθέντα… Τα ερωτήματα ήταν και τότε και τώρα τα  ίδια: τι κατάληξη θα έχει αυτό το πράγμα; Κινδυνεύουμε  κι εμείς; Θα μας χτυπήσει μια μέρα ο πόλεμος την πόρτα;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, απαντήσεις δεν υπάρχουν … Παρά μόνο  η αγωνία του αύριο…

Σκηνές

ζηλοτυπίας

στο λάβ στόρυ

με τους Γερμανούς…

ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν προσέξατε τον διάλογο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον γερμανό υπουργό Εξωτερικών Φράνκ Βάλτερ Σταϊνμάϊερ, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες…Είναι κι ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στο πλάνο, όταν ο πρωθυπουργός απευθύνεται στον εκλεκτό προσκεκλημένο και του κάνει παράπονα με νάζι γκόμενας που πιάνει τον εραστή της να ξενοκοιτάζει:

-      Μαθαίνω, ότι τον Νίκο τον βλέπετε τον τελευταίο καιρό περισσότερο συχνά απ’ ότι βλέπετε εμένα!...

Ο Γερμανός γελώντας αποδέχεται την μομφή, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι…Το «λάβ στόρυ» τελειώνει εδώ κι αναλαμβάνει ο ρεπόρτερ του καναλιού πλέον, να μας εξηγήσει ότι στη συνέχεια της συνάντησης ο γερμανός αξιωματούχος ζήτησε απ’ τον πρωθυπουργό την επιτάχυνση της υλοποίησης του προγράμματος σ’ ότι αφορά τα οικονομικά και τη στήριξη της ευρωπαικής προοπτικής της Τουρκίας σ’ ότι αφορά τη διαχείριση των λεγόμενων «εθνικών» θεμάτων…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΣ βεβαίως, το μείζον είναι το τι ζήτησαν οι γερμανοί κι ορθώς σ’ αυτό έδωσαν βαρύτητα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης…Σημειολογικώς ωστόσο, η σκηνή ζηλοτυπίας του Αλέξη Τσίπρα κι εν τέλει το «λάβ στόρυ» που κατέγραψαν οι τηλεοπτικές κάμερες με τον φυσικό ήχο των τριών πρωταγωνιστών ήταν ό,τι αξίζει να επισημανθεί…Το γιατί, ο οποιοσδήποτε μπορεί να το αντιληφθεί: γιατί, δεν πέρασε παρά ελάχιστο χρονικό διάστημα αφ’ ότου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φώναζε το περίφημο «Go home» στην …«μαντάμ Μέρκελ» κι έστελνε τα στελέχη του στα δικαστήρια για να καταθέσουν ως μάρτυρες υπέρ των «αγωνιστών» που έπαιρναν στο κυνήγι τον υπουργό της Φούχτελ και τον «έλουζαν» με καφέδες! Γιατί, δεν πέρασε παρά ελάχιστο χρονικό διάστημα αφ’ ότου οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ υποδέχονταν την Γερμανίδα καγκελάριο στη σιδερόφραχτη Αθήνα, φορώντας στολή ναζί, ακολουθώντας τη «γραμμή» των πρωτοσέλιδων της «Αυγής»…Γιατί, πέρασε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τις 3 του περασμένου Μαρτίου, που ένας υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο δικαιοσύνης κ. Νίκος Παρασκευόπουλος ανακοίνωσε επισήμως από του βήματος της Βουλής, κατά τη συζήτηση του θέματος των αποζημιώσεων από τις ναζιστικές θηριωδίες, ότι προτίθεται να υπογράψει απόφαση του Αρείου Πάγου και με αυτόν τον τρόπο να ανάψει το «πράσινο φως» για δήμευση περιουσίας του γερμανικού δημοσίου εντός της Ελλάδος και δη του Ινστιτούτου Γκαίτε!...

«ΣΑΝ πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος». Θάπρεπε να διαβάζουν λίγο Μανόλη Αναγνωστάκη τον παλιό ποιητή της «Ανανεωτικής Αριστεράς», οι νέοι Αριστεροί πριν βγουν στα μπαλκόνια και εμπνεύσουν  τα πλήθη με την επαναστατική τους ορμή…Οι παλιοί Αριστεροί βλέπεις, τον ηρωϊσμό δεν το επιδείκνυαν μέχρι να βρεθούν τετ α τετ με τον πρώτο Γερμανό υπουργό Εξωτερικών!...Ούτε επέτρεπαν στον εαυτό τους  να πρωταγωνιστεί στο ανέκδοτο της αρκούδας και του λαγού «λέμε και καμία μ@@@@κία να περάσει η ώρα»!...

            ΕΥΤΥΧΩΣ, ο Μανώλης Γλέζος έφυγε νωρίς…Θα ‘ταν αταίριαστο στα 95του να υποδέχεται μαζί με τον Τσίπρα και τον Κοτζιά Γερμανούς αξιωματούχους και να χαριεντίζεται με τον Σταϊνμάϊερ  για το ποιος έχει περισσότερα τετ α τετ μαζί του!...Και μάλιστα, ένα μόλις εικοσιτετράωρο μετά την επέτειο του ΟΧΙ (Αλλά ξέχασα: στη σύγχρονη ιστορία μας, η επομένη μιας επετείου του ΟΧΙ, είναι η επέτειος του ΝΑΙ!)!...Αυτή είναι όμως κι η διαφορά του παλιού Αριστερού που πέρασε τη ζωή του «δια πυρός και σιδήρου» και άντεξε εξορίες, φυλακές, διώξεις από τον νέο που δοξάστηκε «επαναστατικά», επειδή καμώθηκε ότι «η χούντα δεν τέλειωσε το ‘73»…Σ’ ένα μόλις επτάμηνο κάνει τα ακριβώς αντίθετα απ’ αυτά που ορκιζόταν ότι θ’ αποφύγει και μάλιστα σε απόλυτη συνεργασία με τον «εχθρό»!...Και – θεός φυλάξοι – αισιοδοξεί ότι θα μείνει ολόκληρη την τετραετία, ώστε να ολοκληρώσει το έργο που του ανατέθηκε…Στο μεταξύ δοξάζει τα σύμβολα της Αριστεράς ακόμη κι αν εμπνεύστηκαν το «Αχ που ‘σαι νιότη, που ‘δειχνες πώς θα γινόμουν άλλος»!...