Ο φερετζές…

ΟΣΟΙ, υπηρετώντας την στρατιωτική μας θητεία, είχαμε την τύχη να ζήσουμε τις αντιδράσεις που προκαλούσε στο στράτευμα η πολιτική αλλαγή της 18^ης Οκτωβρίου του 1981, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσουμε, πως ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία: τόσο τις ημέρες πριν την εκλογική διαδικασία που έφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, όσο και μετά απ’ αυτήν, που η αμηχανία ήταν έκδηλη σ’ ολόκληρο το στράτευμα…

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, έζησα αυτή την εμπειρία σ’ ένα χώρο που σου έδινε τη δυνατότητα να ζεις την ιστορία σαν πρωταγωνιστής: στο διοικητήριο της 1^ης Στρατιάς στη Λάρισα, όπου δραστηριοποιούνταν κυρίως ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί...Αμήχανοι οι περισσότεροι, προτιμούσαν να βιώνουν, συγκρατώντας τα συναισθήματά τους, τη μεταβατική περίοδο, καθώς γνώριζαν ότι η αφοσίωση στην παράταξη που ως τότε κυβερνούσε (και στην οποία επρόσκειντο οι περισσότεροι απ΄ αυτούς) δεν θα ήταν πλέον εφόδιο, αλλά βαρίδιο…Υπήρχαν όμως κι οι εκδηλωτικοί: εκείνοι που φρόντιζαν μεγαλοφώνως να μακαρίζουν την «αλλαγή» ώστε αργότερα να εξαργυρώσουν την «προοδευτική» τους μετάλλαξη κι εκείνοι που καθύβριζαν δημοσίως τον Αντρέα Παπανδρέου, θεωρώντας σίγουρη την καταστροφή της χώρας, άμα τή ανόδω του στην εξουσία…

Ο ΠΙΟ φανατικός απ’ όλους, ήταν ένας αντισυνταγματάρχης που, από το πρωί ως το βράδυ, «έχυνε δηλητήριο» για τον Αντρέα…Μια συντροφιά συναδέλφων του συνήθιζε να τον απολαμβάνει ν’ αγορεύει, άλλοτε προβλέποντας εθνικές καταστροφές κι άλλοτε τη διάλυση της χώρας…Ώσπου μια μέρα, μπήκε στο γραφείο αλλαγμένος: «Αν-τρέ-ας»! φώναξε όλο θαυμασμό…«Υπο-κλί-νο-μαι»! συμπλήρωσε με έμφαση: «Παίρνω πίσω, όσα έχω πει γι’ αυτόν»!...

«ΤΙ ΕΓΙΝΕ κύριε συνταγματάρχα;» τον ρώτησα…«Πήραμε προαγωγή;». Γέλασε…«Όχι παιδί μου…Κάτι ακόμη μεγαλύτερο: αποκτήσαμε την ελευθερία μας»! Δεν του πήρε παρά, λίγα λεπτά για να μου εξομολογηθεί ότι η «ελευθερία» που απέκτησε, δεν οφείλονταν στον πολυδιαφημιζόμενο εκείνη την εποχή «εκδημοκρατισμό των Ενόπλων Δυνάμεων», αλλά στην θεσμοθέτηση του «αυτόματου διαζυγίου» που του έδινε μετά από χρόνια, τη δυνατότητα να δώσει τέλος σ’ έναν αποτυχημένο γάμο και να δρομολογήσει τον επόμενο με τη γυναίκα που αγαπούσε!...

ΘΥΜΗΘΗΚΑ αυτή την ιστορία τούτες τις ημέρες που κάποιοι αντιμετωπίζουν απαξιωτικά την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης, με το «όλα τάχε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε»…Πράγματι, ο φερετζές είναι πολυτέλεια όταν της λείπουν τα βασικά της Μαριορής, αλλά ας μην τον υποτιμούμε…Είναι κυρίως αυτός, που χωρίζει αυτούς που βλέπουν το σήμερα από εκείνους που έχουν κολλήσει στο χθες και τέμνει διαφορετικά το κοινωνικό σώμα σε σχέση με τις γνωστές διαχωριστικές γραμμές…