2015: Το πιο χρήσιμο!....

Μόνο με τις αποφάσεις μας

δείχνουμε πόσο σημαντικοί είμαστε…

Ζαν Πωλ Σάρτρ

«ΝΑ ΦΥΓΕΙ και να μην ξανάρθει»…Το άκουσα από πολλούς το κατευόδιο του 2015 αυτές τις ημέρες και απόρησα: μα τόσο κακό ήταν αυτό το 2015; Δεν θα διαφωνήσω για τα δεινά που επισώρευσε σε όλους μας, η προηγούμενη χρονιά, αλλά νομίζω ότι τα καλά που μας πρόσφερε ήταν περισσότερα…

ΠΑΝΩ ΑΠ’ΟΛΑ, γιατί επεφύλαξε το τέλος της αυταπάτης. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τι ακούγαμε πέρυσι τέτοιες ημέρες για να καταλάβει το μέγεθος της αυταπάτης: θα σκίσουμε το μνημόνιο, θα βάλουμε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη, δεν θα πληρώσουμε το επονείδιστο χρέος, θα διεκδικήσουμε (και θα …πάρουμε) τις γερμανικές αποζημιώσεις, θα διώξουμε την τρόικα, θ’ αλλάξουμε την Ευρώπη…

ΔΕΝ ήταν ένα σετ από τα γνωστά ελαφρολαϊκά «θα» που εθιμικά ακούγονται σε κάθε προεκλογική περίοδο τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο... ΄Ηταν ένα  αφήγημα που έβαζε τόσο ψηλά τον πήχη, ώστε μόνον αφελείς θα μπορούσαν να το πιστέψουν…Υπήρξαν πολλοί!...Που, προσγειώθηκαν ανώμαλα στη συνέχεια και εξακολουθούν να προσγειώνονται καθημερινά…Η εμπειρία όσο επώδυνη κι αν είναι, δεν παύει να είναι εξαιρετικά χρήσιμη για όλους: θα ξαναπιστέψουμε τα μεγάλα λόγια; Θα παρέχουμε του λοιπού, πάντα μια δεύτερη ευκαιρία στους εκάστοτε φορείς της αυταπάτης; Θα αποδεχθούμε ότι η διάψευση του αφηγήματος ήταν όντως προϊόν αυταπάτης ή υπήρχε και δόλος; Θα συνεχίσουμε να περνάμε από τα μεγάλα «ΟΧΙ» στα μεγάλα «ΝΑΙ» χωρίς ντροπή;

ΑΝ ο χρόνος που πέρασε βοήθησε να προβληματισθούμε ως προς την αναγκαιότητα να αντιμετωπίζουμε με ρεαλισμό κάθε κατάσταση, το 2015 ήταν μια χρονιά χρήσιμη. Μας προσέφερε μια εμπειρία ανεκτίμητη, μας έκανε σοφότερους. «Πείρα είναι το όνομα που δίνουμε στα λάθη μας» κατά τον Όσκαρ Ουάϊλντ…Το λάθος του 2015 μας έμαθε ποιόν βοηθάει ο λαϊκισμός…Τον λαϊκιστή και μόνο!...Αν δεν βοήθησαν τα όσα ζήσαμε τις προηγούμενες 365 ημέρες να το καταλάβουμε, θα το καταλάβουμε τις επόμενες μέρες που θα πάμε καθημερινά στην Εφορία…  Τα επόμενα χρόνια, που θα δουλεύουμε ενώ θα έπρεπε να έχουμε συνταξιοδοτηθεί (ιδίως οι δημοσιογράφοι που, όχι απλώς αποδεχτήκαμε αλλά και αγωνιστήκαμε πολλοί εξ ημών, ώστε να επικρατήσουν αυτά τα ψέματα!)… Θα το καταλάβουμε  την ημέρα που ο γιος μας ή κόρη μας θα φύγει στο εξωτερικό, επειδή θα διαπιστώσει ότι το ποσοστό της ανεργίας δεν μειώνεται με ακτιβισμό…

ΤΟ 2015 μας προσέφερε την ευκαιρία να προσγειωθούμε… Ανώμαλα, έστω!...Το 2016 αν δεν κεφαλαιοποιήσουμε την αξία της προσγείωσης, μπορεί να ελπίζουμε στον Κοέλιο και στη θεωρία του περί συνωμοσίας του Σύμπαντος…Η και στον Βασίλη Λέβεντη που αντιμετωπίζεται πλέον ως χρυσή εφεδρεία των δυνάμεων του Έθνους…

Καλή χρονιά!