Η χρησιμότητα «των βαρβάρων»….
«ΚΑΙ για το προσφυγικό, ποιά
είναι η γνώμη σου;» το ερώτημα του φίλου, που θεωρεί ότι « οι δημοσιογράφοι πρέπει
να ξέρουμε κάτι παραπάνω»... Τι να του πεις; Οι εικόνες, εδώ και πολύ καιρό,
μιλούν από μόνες τους: οι πνιγμοί στο Αιγαίο, αρχικά... Στη συνέχεια οι
καβγάδες για τα hot spots…Τώρα, τα κλειστά σύνορα και τα καραβάνια των προσφύγων
στους ελληνικούς δρόμους...
ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ: φτάνουν οι
αφορισμοί κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα αναθέματα κατά της ξενοφοβίας;
Είναι απάντηση στο πρόβλημα, η αναζήτηση των αιτίων που το δημιούργησαν; Για
την κοινωνία πιθανόν να φτάνουν... Η δουλειά μιας κυβέρνησης όμως, δεν είναι μόνο ν’ αναζητά και
να επικαλείται τα αίτια που δημιούργησαν ένα φαινόμενο, αλλά πρωτίστως (ή και
παράλληλα) να αντιμετωπίζει αποφασιστικά τις συνέπειες του…
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ως γνωστόν, δεν εμφανίστηκε
απρόσμενα, «κραύγαζε» από καιρό... Η κυβέρνηση όμως άφησε τον χρόνο να κυλάει,
κατά την πάγια συνήθεια της και βρέθηκε προ τετελεσμένων... Ετοιμασία καμία, μόνο
οι συνήθεις καταγγελίες για «το σκληρό πρόσωπο» της Ευρώπης... Η οποία ωστόσο,
δεν το μονοπωλεί: τα Βαλκάνια («συμμαχικά» όπως η Σερβία ή μη, όπως τα Σκόπια)
το αντιγράφουν και μάλιστα επί το σκληρότερον!... Συνεπώς;
ΔΕΝ αρκεί ο (γι άλλη μια φορά) ανέξοδος
αντιευρωπαϊσμός για να καλύψει την κυβερνητική αδράνεια… Πέραν του ότι είναι
αντιπαραγωγικός, είναι και ιδιαίτερα επικίνδυνος, καθώς για μια ακόμη φορά,
μετά το θέμα της οικονομικής κρίσης, στοχοποιεί την Ευρώπη χωρίς να υπολογίζει
τις συνέπειες της ενίσχυσης του ήδη αυξημένου αντιευρωπαϊκού ρεύματος που
«παρασύρει» την ελληνική κοινωνία… Αλλά και πάλι, ακόμη κι αν οφείλει κάποιος
να καταγγείλει την ευρωπαϊκή ανεπάρκεια, οφείλει και να λάβει πρακτικά μέτρα
για την αντιμετώπιση του φαινομένου... Μια απλή «υπόθεση εργασίας» χρειαζόταν
να κάνει η κυβέρνηση προς τούτο: «πως θ´ αντιμετώπιζε μια πιθανή ροή προσφύγων,
αν δεν υπήρχε Ευρωπαϊκή Ένωση;» Τι θα έκανε για την αντιμετώπιση του
προβλήματος; Αυτό που κάνει σήμερα;
ΙΣΩΣ ναι, ίσως όχι, είναι η απάντηση...
Στην περίπτωση που έκανε ό,τι ακριβώς κάνει και σήμερα, πάντως, ο δημόσιος
διάλογος για τις ευθύνες της θα ήταν
εντονότατος και δεν θα της
αρκούσε για να τον αποφύγει ή υπόδειξη των ευθυνών της Ευρώπης... Θα ήταν
τουτέστιν μια υπόθεση, από την οποία θα κρίνονταν η επάρκεια και μόνον της
κυβέρνησης και οι δυνατότητες του κρατικού μηχανισμού... Και θα είχε να
αντιμετωπίσει την αυστηρή κριτική μιας κοινωνίας που θα καταλόγιζε ευθύνες για
την άθλια διαχείριση μιας τόσο σοβαρής υπόθεσης…
ΕΝ κατακλείδι, χρήσιμοι για άλλη μια
φορά οι (κατά Καβάφην) «βάρβαροι», πλην όμως δεν φτάνουν για να αθωώσουν τους
κυβερνώντες…
